Życie ? A może koniec ?

Nie będe ujawniać swoich prawdziwych danych... Mam 14 lat, straciłem ojca gdy miałem ich 7, tne się (choć rzadko), nie lubię swoje ciała, jestem słaby w szkole... Fajny początek nie ? To są moje wszystkie problemy choć jeden boli mnie najbardziej ... to że moja mama ode mnie za dużo wymaga. Uważa że powinienem mieć 6 i 5, choć mam tylko 3 i 4, rzadziej 5. Ciężko mi się jest uczyć ale jako że ona wychowała już 4 synów to wie że jestem zdolny... za każdą złą ocene mam kare (to brzmi głupio ale to prawda) oraz mam problemy w szkole ... albowiem jestem cyniczny. Po prostu nie daję sobie w kaszę dmuchać i nie uważam aby ktoś się mną zajął lepiej niż ja ... ani nauczyciel, ani mama lub matka bo jak ją nazywać ?, rodzina też nie bo ma poglądy mojej rodzicielki ... Zastanawiam się czy nie lepiej ze sobą skończyć ? Po prostu codziennie staję przed trudnościami, które moi rówieśnicy nie doświadczają... nie jest to "załamanie" bo dojrzewam, po prostu mam tego dość... Nie piszcie żebym się nie zabijał bo to tylko kwestia czasu, i też nie abym się trzymał bo codziennie mam ochotę się rzucić pod TIR-a ...

ja tez chce sie zabic, mam 25 lat

dziecko idź do pedagoga szkolnego i z nim pogadaj problem jest niestety z tobą a nie z mamą wiem że z twojej perspektywy wygląda to inaczej ale jesteś trudnym dzieckiem i coś masz z psychiką twoja matka na 100% ma racje a to że nie masz ojca to nie wytłumaczenie zacznij słuchać matki a wszystko będzie dobrze musisz być twardy i udźwignąć swoje emocje jak dorośniesz dopiero w tedy zauważysz jaki głupi byłeś