czy u was w domu rodzinnym uzywalo sie zwrotu zostancie z bogiem

czy u was w domu rodzinnym uzywalo sie zwrotu zostancie z bogiem

nie. moja babcia wychowywala mnie na ateistke

mieszkam w domu wielopokoleniowym na wsi i PRZY WYJSCIU KOGOS Z DOMU MOJA BABCIA ZAWSZE MOWI :"BOZE PROWADZ " A KIEDY WYCHODZI KTOS TO MOWI :"ZOSTANCIE Z BOGIEM" JA TEGO ZWROTU NIGDY NIE UZYWAM I MOWIE ZAWSZE TYLKO:"PAPA" i moja rodzina tego nie akceptuje..ciagle pretensje ,że nie mowie tak jak oni ,a ja poprostu nie chce postepowac wg ich nakazu i zawsze mowie i robie to co czuje. wkurza mnie ,ze mam juz 25 lat a dalej musze zyc i mowic tak jak oni sobie tego zyczą.osttatnio znowu obrazila sie na mnie mama i babcia bo kiedy wychodzilam to powiedzialam :"pa" Ich reakcja byla jak zwykle taka:"tylko tyle masz do powiedzenia?pa ? a moze bys cos więcej powiedziala tak jak cie uczono od zawsze?" Czy ktoras z was tez tak ma?

Idź z Bogiem: Vaya con Dios;) U mnie tak się nie mówiło. Ewentualnie, jak np pracowało sie w ogródku czy polu i ktoś przechodził, to mówił szczęść Boże.

powiedzenie : 'Jedź z Bogiem' chroni od wypadków drogowych .

Nie mój dom nie był religijny

Och, wczesne dzieciństwo mi się przypomniało i moja babcia. Babcia pochodziła z centrum kraju, po wojnie zamieszkała na północy. Gdy wychodziliśmy z jej mieszkania zawsze żegnała nas (mnie, swoje dzieci i innych bliskich) właśnie słowami: "Idźcie z Bogiem", na co odpowiadaliśmy "Zostańcie z Bogiem". To było takie miłe i kojarzy mi się z ciepłym mieszkaniem, powrotami w zimie i ogólnie ze spokojnym, bezpiecznym dzieciństwem. Potem ten zwyczaj w naszej rodzinie przepadł, wraz z odejściem ludzi z tego pokolenia. Ja już nie wychowuję swojego dziecka religijnie ani nie wpajam zwyczajowych zwrotów tego typu.

Odnośnie czyjejś wypowiedzi... faktycznie, i u nas tak było, że gdy już wnuki babci podrosły, to odpowiadały coś w rodzaju "pa", "do widzenia" czy "dobranoc". Babcia chyba też coraz rzadziej wypowiadała ten zwrot, zwłaszcza że jej starość wiązała się niestety z demencją i "Idźcie z Bogiem" bywało zastępowane przez "Idźcie, idźcie" lub "Idźcie już". :)

U mojej babci też się tak mówiło pamiętam jak wy chodziliśmy do szkoły to mówiliśmy do babci "zostańcie z Bogiem " a ona odpowiadała "z Panem Bogiem " a po powrocie mówiło się "niech będzie pochwalony Jezus Chrystus " a odpowiedź "na wieki wieków amen "

To ja, od tej babci: moja rodzina też nie była religijna (właściwie to raczej antyreligijna), nawet babcia, ale te zwroty traktowane były jak tradycyjne i jako proste życzenie spokojnej podróży.

A w moim domu rodzinnym do tej pory tak się mówi ale moja Mama ma ponad 70 lat. Te zwroty to w jakimś sensie część mnie, dziwnie bym się czuła gdybym na pożegnanie ich nie usłyszała.

Tak mówi się do dziś, zwłaszcza jak jedziemy gdzieś w trasę, to mama mówi jedźcie z Bogiem. Na co dzień zazwyczaj życzymy sobie miłego dnia albo powodzenia.

Uzywa sie i uzywalo. Bardzo pieken pozdrowieniee i pozegnanie. tak jak krzyzyk nan droge przed wyslanie dzieci do szkoly i zwrot: " niech cie pilnuja aniolki" staram sie to przekazac moim dzieciom.

Do dziś tak mówię. Jak wychodzę to mówię Zostancie z Bogiem. Jak wchodzę to mówię Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. I nie jestem nawiedzona,po prostu wierzę w Opatrznośc Boza. Ludzie o Bogu przypominają sobie dopiero jak coś się złego w ich życiu wydarzy, nawet ateiści...

Ja tam jak mój stary wychodzi z domu, to krzyczę za nim "Krzyż na drogę".

Co za zaścianek :O

ja mam 30 lat i u mnie w domu od zawsze używało się takich zwrotów, jestem dumna z mojej rodziny moi rodzice też odmawiają różaniec, wierzę że dzięki wierze w Boga moi rodzice są razem i widać ogromny szacunek do siebie nawzajem swoje dzieci też tak chowam aby -umiały się zachować po prostu uważam, że słowa "z Bogiem" czy "niech będzie pochwalony Jezus Ch" nikomu jeszcze nie zaszkodziły

Nie.