Przegralam zycie

Nie skonczylam dziennego liceum jak wiekszosc ludzi majac te 19 lat, ja skonczylam wieczorowe majac 21 lat. Matura tylko podstawowa (ciezko byloby po takiej szkole zdac rozszerzona) To juz mnie skresla , ta szkola i ta przerwa... Potem mam 4 letnia dziure w cv, sic! (najpierw 3 lata, gdy bylam chora, a teraz prawie rok, bo nie moge znalezc pracy! ) Jestem zalamana. Mam (juz) 26 lat i wielkie nic. Ani wyksztalcenia, pracy, pieniedzy, perspektyw ani nawet prawa jazdy badz przyjaciol. Z takimi cv nikt nigdzie mnie nie przyjmie nigdy. O chorobie pisac i mowic nie bede, bo nikt nie chce chorowitych osob. Z drugiej jednak strony nie piszac/mowic nic wyjde na skrajnego lenia i obiboka, ktorego rowniez nikt zatrudniac nie bedzie, bo po co komus ktos taki. Nie ma dla mnie wyjscia ani ratunku. Mam depresje i mysli samobojcze ! Nie wiem co ze soba poczac. Nie wiem po co i jak ja w ogole jeszcze zyje. Moja zycie to porazka, ciagle jakies problemy i tragedie (przezylam juz g******utrate domu w powodzi, chorobe nowotworowa i wiele innych) Czasem juz myslalam, zeby naklamac w cv , ale niby o czym jak nie bede miec ani umow ani swiadectw pracy i lipa. Jedyne co to znam angielski, ale przeciez to zaden atut w tych czasach. Dno ze mnie

Znam podobną dziewczynę znalazła bogatego męża, który ją na rękach nosi buduje jej dom (o którym inni mogą pomarzyć ) i ma córeczkę... (czasami bajki się spełniają)

ściagaj z netu ebooki i ucz się programingu

idz na staż i coś rób