Jeszcze kilka lat temu chciałam upodobnić się do kobiet, których sesje zdjęciowe

można znaleźć w prasie "+18". Chciałam być doskonale piękna. Sztucznie piękna. A to "zrobione" włosy, usta, piersi, a to sylwetka szczuplejsza. No, chciałam być taka, jak te kobiety. Myślałam o operacjach plastycznych, o zabiegach upiększających, o trikach, które skorygowałyby moje niedoskonałości. Nie to, że byłam jakąś tam "pustą dziunią", dla której liczył się tylko wygląd. Po prostu: niskie poczucie własnej wartości, uczucie niedocenienia, poniekąd i zazdrości (potrafię się do tego przyznać) było tak wielkie, że zasłaniało mi wszystko inne, dużo ważniejsze. Wszystko zmieniła jedna noc. Ogół myśli, który był skierowany tylko na własną fizyczność-legł w gruzach. Nie chcę zbyt dużo pisać o tym wydarzeniu. Najważniejsze, że to, co się stało, przewartościowało moje życie i zaczęłam myśleć nad własnym zdrowiem. Tak, zdrowiem. Zrozumiałam, że ono jest ważniejsze. Najważniejsze. Wszystko inne nie ma teraz znaczenia, ale to nie oznacza, że nie dbam o siebie. Wiem, po prostu, że atrakcyjność jest drugorzędna. Tyle.