Zdrada emocjonalna czy nie????

Od roku spotykam się z facetem ma 26 lat, nie jestem jego pierwsza dziewczyna, ale pierwsza z ktora spotyka sie na powaznie i z ktora planuje cos wiecej, w maju cos mnie tknelo i zajrzalam do jego telefonu, mozna powiedziec ze zadzialala u mnie kobieca intuicja, zaczelismy ze soba byc w listopadzie a w jego telefonie znalazlam pare rozmow z lutego gdzie pisal ze swoim najlepszym przyjacielem na temat pewnej znajomej, tego jaka jest swietna, piekna i jaka wielka ma na nia ochote, na pytanie swojego przyjaciela co ze mna odpowiedzial, ze ja sie nie licze i ze za owa znajoma wezmie sie kiedy przyjedzie do jego miasta, pozniej dowiedzialam sie ze zaprosil ja do siebie, do spotkania koniec koncow nie doszlo, odkrecil wszystko sam, nasze stosunki byly wtedy jeszcze bardzo swieze co by nie mowic, cala sprawe wyciagnelam bo nie bede ukrywac ze poczulam sie zdradzona, on na to wszystko powiedzial, ze do niczego nie doszlo, przeprosil mnie za wszystko i powiedzial ze sam nie byl do konca wtedy pewnien czego chcial ale wszystko sie miedzy nami zmienilo, i prawda jest taka ze jest miedzy nami zupelnie inaczej niz wtedy w lutym, ale dalej mnie to wszystko bardzo boli i nie moge zapomniec mimo ze zgodzilam sie dac mu druga szanse zeby mi udowodnil, udowadnia mi codziennie ze jest dobrze, ze sie zmienil, powtarza ze wie ze zrobil zle, ze mnie skrzywdzil, ale z drugiej strony widze ze czasem brak mu nerwow zwlaszcza kiedy zdarzy mi sie do tego wrocic i mowi wtedy do mnie, ze nie rozumie czemu ja to tak przezywam skoro to bylo nic, nie przespal sie z nia, nie przyjechala wtedy nawet, jak dla mnie jest to pewien rodzaj zdrady i nie umiem tak szybko sobie z tym poradzic, boli mnie to i mimowolnie do tego zdarzy mi sie wrocic, boje sie ze znowu cos zrobi chyba tak podswiadomie i dostaje paranoi