Urojenia czy szaleństwo?

Potrzebuje pomocy bo czuje ze powoli wpadam w jakies omotanie czy zla chorobe. Moj problem polega na tym ze jestem bardzo zwiazana ze swoja rodzina, domem to jest caly moj swia a planuje wyjsc za maz i tutaj pojawia sie "stop" bo nie jestem w stanie wyobrazic sobie zycia z facetem gdzies dalej niz w moim domu. Popadam zaraz w zadume, dziwne myslenie i stany lekowe jak mysle o przyszlosci boje sie jej ogromnie co to bedzie gdy odejde z domu czy rodzina sobie poradzi beze mnie a ja bez nich? Ponad to ma dziwne urojenia takie jak np kilkukrotne dotykanie klamki od drzwi, furtki czy wracanie i deptanie wycieraczki kilka razy lub dotykanie wylacznika swiatla aby bylo parzyscie gdyz w glowie siedzi mysl ze jesli tego nie zrobie to cos sie stanie zlego. Czemu mam takie obawy przed zyciem bez rodzicow i zamartwianiem sie o przyszlosc? Czy te dziwne zachowania ktore powtarzam to schixofrenia czynnosci? Pomocy bo moja glowa szaleje juz mnie przytlacza sama pogoda, snieg i boje sie o bliskich czy u nich wszystko dobrze a dopiero niedawno wyszlam do pracy a juz mysle co w domu. Nie umiem tez oddac sie calymi swoimi myslami narzeczonemu no mysle o swoim domu i rodzinie i nie wyobrazam sobie bez nich zycia. Pomocy!!!!!

Martwienie się o bliskich,to nie choroba! , problem tkwi w twoim wyolbrzymianiu tego co robisz, znam osobę która tak jak ty sprawdza klamki czy drzwi zamknięte,czy zakręcone kurki gazu i jest normalnie funkcjonującą osobą. Musisz tylko spojrzeć z lekkim dystansem na swoje skłonności i wyhamować . Poświeć więcej czasu na nowy związek, a gdy się mocniej zaangażujesz będzie to dobra odskocznia od dotychczasowych twych zachowań. -pozdrawiam, terapeuta