Rozstania

Jak bardzo żałujemy, kiedy jest za późno ? Kiedy wszystko widzimy po raz ostatni zanim stracimy parę gramów duszy? Ile waży to, co zdusiliśmy by sprawić przyjemność innym by wzbudzić zazdrość by się pokazać ?? Poświęciliśmy czas na próżno.

I jaka jest konkluzja z tego? ze zycie jest jedno i trzeba myslec czasem wylacznie o sobie, nie o innych?

Jeśli rozstaniem będzie jego/jej śmierć, co wtedy będziesz myślała/myślał ? Czy uda się uratować kawałek jego/jej duszy? Jak wielki to będzie kawałek ? Czy wprost proporcjonalny do tego, co ktoś dla nas znaczył ?

Jak bardzo boli rachunek sumienia, kiedy już wiadomo, że zrobiło się komuś krzywdę ? A jeśli krzywdy nie można się pozbyć, to jak uzbroić się w cierpliwość, i umieć przebaczyć ? Czy zawsze i każdy umie przebaczać, sobie i innym ?

to trzeba bylo nie robic krzywdy?

Zadajesz dużo pytań. Masz zranioną duszę. Pocieszam Cię, że takich osób jest więcej. Piękne są te Twoje przemyślenia i widać w nich dojrzałość. Nie każdy potrafi zadawać sobie tyle pytań. A rozstania, jakie by nie były kradną rzeczywiście kawałek "duszy" Twojej i czyjejś (na pamiątkę) bo przecież kiedyś byliście dla siebie ważni. Przytulam

Dziękuję "powiewie burzy". Ta krzywda dotyczyła mnie. Czy warto upadać, żeby się podnosić, i czy kiedyś zadasz sobie te same pytania ?

Zapytania, masz identyczne przemyślenia do moich, tylko nie umiałabym ich tak ładnie sformułować. Jestesśmy chyba w podobnej sytuacji, ja też zostałam skrzywdzona ale już nie chcę pielęgnować w sobie urazy, chcę przebaczyć głeboko z serca. Od kilku dni czytam o przebaczaniu. Wiesz, co jest w tym procesie kluczowe? Przebaczyć, nie tyle tej osobie, chociaż to jest bardzo istotne, lecz przebaczyć sobie! Tulę.

prosto z serca - dziękuję i zdaję sobie z tego sprawę. Czy można załatać swoją duszę i po jakim czasie ? Przebaczam sobie i wszystkim sprawiającym sobie cierpienia. Jak żyć, żeby inni nie żyli Twoim życiem i uznali Cię za odrębny kawałek nieba, pozwolili Ci na przestrzeń ?

A jaka to jest krzywda? Bo to zalezy czy jest wybaczalna. Opowiedz w skrocie.

Zapytania, przebaczyć nie jest tożsame z zapomnieć, lecz darować komuś "dług". Myślę, że duszę uda się połatać, jak to długo potrwa będzie zależne jak długo trwało zadawanie ran i jak one są głębokie. Co zrobić, żeby ktoś przestał żyć naszym życiem? Jeśli osoby tego nie widzą lub nie są widzieć, że zabierAją przestrzeń, to oznacza że relacjA jest toksyczna. Wtedy trzeba się odciąć a nawet zerwać kontakty.

Rozumiem Cię jak nikt inny. Wyrządzona krzywda bliskiej osobie boli bardzo i nawet, jeśli ta osoba umrze, ten ból zostaje. Jedyną metodą na to by odszedł, jest jak ktoś już napisał, przebaczanie. Wiesz o tym, więc zastosuj tę metodę przebaczania. Nie pozwól sobie tkwić na zgliszczach tego, co się zdarzyło. Żałoba po kimś jest czasem długa i męczymy się z tym bólem bo nie możemy zrozumieć samych siebie ani wybaczyć sobie swoje cierpienie. Ja kiedyś nie mogłam przebaczyć mężowi jego zdrady, wymyślonych przez niego plotek, które o mnie rozsiewał. Wzbudzał we mnie tym co robił nienawiść. Od 3 lat nie żyje, za dużo pił i tak skończył. Skoro za życia nie miałam sił, żeby mu przebaczyć, zrobiłam to po jego śmierci i dopiero teraz czuję się uzdrowiona i wreszcie wolna od niego i jego złych intencji. Pozdrawiam serdecznie bo temat ważny dla wielu.

Jeżeli ktoś nabierze się na ten "wielologinowy" wpis, którego jedynym celem jest wciskanie ciemnoty, iż turbo egoizm stanowi najcudowniejszą metodę na życie, nie będzie osobą naiwną, jest stukniety. Te wyślizgane nicki, klakierujące sobie, bliźniacze formy tekstów (jednej osoby). Manipulanckie parszystwo. Wymioty!!!

Wypraszam sobie, nie jestem autorką topiku, więc już jesteśmy dwie o podobnym toku rozmyślań. Poza tym jeśli nie jesteś na pewnym poziomie dojrzałości to pozostaje współczuć i życzyć pracy nad sobą.

10:43 To forum służy do wymiany opinii, wiedzy i doświadczeń, a nie do monologów. Nikt nie zabłyśnie monologiem, przy którym nie ma jego danych osobowych, rozpoznawalnego pseudonimu lub choćby zdjęcia. Od szpanu są blogi i strony internetowe. Twoje oskarżenia brzmią jak objaw jakiejś choroby i nie piszę tego, by Cię obrazić, tylko komentuję jako kolejna osoba w tym wątku. Brakuje Ci dystansu. Dlaczego, to wiesz już tylko Ty sam.