On mówi że odejdzie

Juz nie wiem co robic. Mam wrazenie ze z dnia na dzien trace resztki poczucia wlasnej wartosci. W zwiazku jestem od 5 lat. On 35, ja 25 lat. Obydwoje pracujemy na stanowiskach kierowniczych, oprocz tego rozkrecam firme. I niby wszystko byloby ok gdyby nie to ze przy kazdej klotni on mi pisze/mowi ze odejdzie, ze nie bedzie sie meczyl, ze mam nie dzwonic (jak akurat jest w delegacji) albo siedzi i sie nie odzywa. Mowi przy tym ze nie jestem jedyna kobieta na swiecie i wcale mu nie jest zadna kobieta do szczescia potrzebna. Zdarzaja sie nawet sytuacje ze mowi iz go brzydze, ze chyba jestem chora ze jest zazdrosny i ze sama nie widze ze ten zwiazek nie ma sensu... Tylko ze pomiedzy klotniami jest normalnie. Dba o mnie, mamy udany seks, okazuje mi czulosc i ma parcie na to zebysmy jak najszybciej kupili dom. Generalnie snuje plany i mowi o nich w kategoriach my a nie on sam. Ale podczas klotni mnie poniza i rani. A ja te slowa pamietam i nie moge na siebie patrzec. Nie jestem brzydka, mam wady jak kazdy ale zaczynam sie zastanawiac czy on mnie kocha czy...? No wlasnie. Ma dwie twarze a ta druga mnie niszczy. Przeplakane noce po kazdej klotni, mysli o tym ze w tym koncu odejdzie bo jest atrakcyjny i ma powodzenie u kobiet. I mysli o tym ze dla niego nie jestem piekna tylko obrzydliwa. Mimo tego ze takie teksty leca raz w miesiacu, czasem dwa to zawsze boli tak samo. I nie wiem z czego to wynika? Czy odejsc czy probowac go zmienic? Staram sie o siebie dbac, kochamy sie bardzo czesto, kupuje nowa bielizne, nie laze w dresie po domu. Mam kompleksy z powodu nieswiezego oddechu (lecze sie) i wiem ze to go mierzi ale mam powodzenie u mezczyzn i koledzy z pracy i faceci na ulicy nierzadko skladaja mi propozycje. Czasami mysle ze to moze wina jego pracy, bo delegacje, bo w tym wieku nie ma jeszcze domu i ma dosc wynajmowanego mieszkania. Czasami nawet cos szepcze o kryzysie wieku sredniego. Nie jest lekko w zyciu ale nie od razu rzym zbudowano. Powoli sie dorabiamy ale jeszcze troche czasu minie zanimbedzie dom. Pytanie czy warto byc razem kiedy czuje sie czasami jak gowno przy nim a nie jak kobieta? Juz sama nie wiem skad to sie u niego bierze? Ta zmiennosc uczuc. I ktora z jego twarzy jest prawdziwa?

Odejdz, ulozysz sobie zycie z kims innym. On cie nie szanuje i z czasem tego szacunku bedzie coraz mniej.

Wg mnie nie warto. Człowiek jest taki, jaki jest jego najniższy pułap. Warto odejść chociażby po to, żeby zrozumiał, przeprosił, wrócił i już taki nie był. A jeśli nie to nie warto dla poczucia własnej godności. Zobacz co Ty piszesz, że płaczesz, że nie możesz na siebie patrzeć i jeszcze pytasz się, czy z nim być.

Tylko ze pomiedzy klotniami jest normalnie. Dba o mnie, mamy udany seks, okazuje mi czulosc i ma parcie na to zebysmy jak najszybciej kupili dom. xxx ale o ślubie i dzieciach mowy nie ma, co? myślę że jesteś mu potrzebna do dołożenia kasy do JEGO domu - potem cię pogoni, żeby zrobić miejsce dla tej jedynej!

racja :o

po ile zarabiacie? moze tu problem

Odejdz i nie daj sie poniżac

Ja na twoim miejscu przeprowadzilabym z nim powazna rozmowe i powiedziala mu, ze jesli nadal bedzie sie w stosunku do ciebie tak zachowywal i mowil ci regularnie takie przykre i ponizajace rzeczy, to ty sobie dalej z nim zwiazku nie wyobrazasz, wrecz nie chcesz. Bo to po prostu nie ma przyszlosci. Jest doroslym mezczyzna i musi wiedziec czego chce. Jesli chce ciebie nadal miec przy swoim boku to musi zmienic zachowanie i zaczac cie w koncu szanowac jako partnerke. Sam seks to nie wszystko. Czy on ma rozdwojenie jazni? Jesli facet powiedzial by mi takie przykre slowa to bym od razu powiedziala...i z kims takim (jak mnie opisujesz) ty chcesz byc w zwiazku? Bo ja zdecydowanie nie. Jesli zrozumie to dobrze, jesli nie, to to dalej nie ma sensu bo nie bedziesz z nim nigdy szczesliwa.

Jak chcesz wiedziec co on naprawdę myśli, co czuje, czy powinnas z nim nadal byc, jak z nim postępować, napisz do mojej wrozki Sofii, jest świetna. Jej adres to tarocistkasofii@wp.pl

Pisze tu bo chce poznac obiektywna strone. Czy mowi o slubie i dzieciach? Oswiadczyl sie pol roku temu ale slub jest dla niego na drug planie, najpierw dom. Dzieci? Tak, ale nie w wynajmowanym mieszkaniu, dziecko dopiero jak sie dorobimy. Zarabiamy podobnie przy czym ja stawiam pierwsze kroki w biznesie i mam pierwsze male zlecenia. Mam tez wiecej znajomych, bogatsze zycie towarzyskie. Wiem ze mnie rani i poniza, wiem ze nie powinnam sobie na to pozwalac ale nie wiem juz co u niego determinuje takie zachowania. Faktem jest ze pracuje po 12-15 h dziennie w delegacji od 10 lat ale ja tez haruje jak wol zeby do czegos dojsc. Przede mna byl w 10 letnim zwiazku, jego byla w koncu nie wytrzymala zycia w samotnosci i go zostawila. Leczyl sie dwa lata. Ma napady furii z byle powodu. Ostatnio myslalam o tym ze ma nerwice, proponowalam zeby zmienil prace a ja zadbam o rachunko dopoki czegos nie znajdzie ale nie.. Nie mam 20 lat zeby prowadzic klotnie przez smsmy czy probowac rozmawiac o tym przez telefon.. Jutro wraca do domu i pewnie jak gdyby nigdy nic bedzie sie zachowywal w stylu; nic sie nie stalo. Myslalam juz nawet o tym zeby spakowac rzeczy i pojechac na weekend do kolezanki zeby zobaczyc co zrobi. Tylko boje sie ze po powrocie zastane mieszkanie bez jego rzeczy.