Czy czujecie się dobrymi matkami?

Chodzi mi o Wasz stosunek do dzieci, sposób w jaki się do nich zwracacie, jak długo wspólnie się bawicie/czytacie? Szczerze.

Jestem mamą dopiero od 2 miesiecy i jak narazie nie mam sobie nic do zarzucenia. Staram sie zabawiac dziecko mowic do niego i mam wyrzuty sumienia gdy zbyt dlugo lezy samo w wozku lub na macie wiec tez czesto je nosze i przytulam. W przyszlosci na pewno nic sie nie zmieni bo mnie rodzice nie wychowywali i tym bardziej wiem jakie to wazne miec ich przy sobie

Wiesz, życzę Wam jak najlepiej, masz cudowne podejście, ale wierz mi, z 2 latkiem, 3 latkiem, jest ZUPEŁNIE inaczej i nerwy bywają na granicy, zwłaszcza, gdy już jest na świecie drugie dziecko, albo jesteś w ciąży. Pozdrawiam.

00:58 to ja. Niewykluczone, aczkolwiek jestem spokojna i opanowana i potrafie ustawic dziecko do pionu kiedy jest niegrzeczne. Wiem bo mam mlodszych braci ktorymi sie opiekowalam. I nie uzywalam przemocy i agresji

Ja się czuje podle, gdy jestem niemiła dla dzieci. A czasem jestem. Nikt mi nie pomaga, nawet na godzinę tygodniowo i zmęczenie materiału robi swoje. I podle mi z tym. A najgorsze to to, że wiem, że gdyby ktoś czasem zajął się dziećmi, np. raz w tygodniu na dwie godziny, byłoby zupełnie inaczej. Brakuje mi własnej przestrzeni, chociaż kocham swoje dzieci do granic możliwości. Frustracje potęguje fakt, że miałby mi kto pomóc, a pomocy nie ma... jest mąż, zawsze zmęczony lub zajęty po pracy, jest nie pracująca mama, której życie upływa przy grze sieciowej. I nie wiem, co zrobić, by było inaczej, a bardzo bym chciała być lepszą mamą.

Ja jestem mama od 10 mc. Mam bliźniaki... jestem dla nich taka mama o jakiej ja marzyłam i zawsze staram sie taka byc. Mam masę cierpliwości i cieszy mnie każda chwila z nimi wiec mam nadzieje ze bedzie dobrze. Ja sama mam kiepska mamę ale za to miałam najwspanialszego tatę na świecie :-)

Ja nie czuję się dobrą matką, szczególnie ostatnio. Mam dwójkę dzieci, młodsze często choruje i przez to nie poświęcam starszakowi tyle czasu ile bym chciała. Mam wyrzuty sumienia gdy prosi mnie o zabawę a ja odmawiam bo jestem na ostatnich nogach. 80%mojego czasu zabiera młody, który jest teraz na etapie tylko mama. Często jestem zła i rozstawiam starszaka po kątach. Mnie też nikt nie pomaga, rodziców i teściów mamy 600km stąd. Ostatnimi czasy szwankuję nerwowo i czekam tylko aż skończę karmić piersią by pobiec do lekarza po leki...

Dodam, że córka dzielnie znosi moje humory, ale czuję się bardzo podle gdy jestem dla niej okropna. Dzieci kocham ponad życie i są wszystkim dla mnie (plus mąż:) Chciałabym i będę dla niej lepsza bo ostatnio było z tym nie najlepiej.... :( Tym bardziej, że sama mam sporo do zarzucenia własnej mamie.