Dlaczego na kafeterii 2 dzieci w jednym pokoju to patologia

Moj starszy syn ( 8 lat) ma dla siebie 50m q :) . Ma potezny pokoj i lazienke :) . Cale pietro jego :) . Mlodszy syn ma swoj pokoik ale maly :) . Mamy w sumie 4 pokoje i 3 lazienki. Dla mnie przestrzen jest najwazniejsza.

ale jak jest ciasno to można na każdym metrze babę przelecieć

Ja muszę mieszkać w jednym pokoju z bratem (ja mam 17 lat, brat 11) Chłopaka nawet nie mogę przyprowadzić bo nie mam gdzie z nim siedzieć

Ja mieszkałam przez 8 lat (od 13 lat do 21 lat) z moimi przyrodnimi 2 braćmi (jeden 3 lata starszy a druki rok młodszy niż ja) w jednym pokoju ale nie wspominam tego źle. Po prostu.

A kto wam każe robić dzieci? Jak zwykle wina kobiet bo one traktują sex jako przymus i sex sprowadzają do roli prokreaCin. Potem frankowicze mają pretensjĘ. To oni krzyczą o patlogicznych sytuacjach. Zobaczymy kto spłaci ich długi.

Moja babcia ma 3 pokoje a i tak ona, mój wujek i ciocia spali w jednym pokoju - tam gdzie jest telewizor. Pozostałe 2 służyły tylko jako przechowalnia rzeczy, ubrań, nikt nie chciał tam spać, bo nie było TV, wiec bzdury piszecie, że każdy potrzebuje swojego pokoju.

za czasow twojej babci tv to byl cud techniki , nie kazdy z pewnoscia takowy "rubin " posiadal wiec sie nie dziwie ze chcieli przy tym cudenku spac

Dnia 26.11.2016 o 19:34, Gość gość napisał:

Nieudacznice życiowe poklepują się teraz po pleckach i upewniają w swoich racjach, że przecież jest spoko i się kochają, a w ogóle to kiedyś żyli wszyscy na kupie i dobrze było Ile jeszcze takich temacideł założycie nieudolne królice? ile jeszcze będziecie się utwierdzać w tym waszym kółku wzajemnej adoracji? Przecież wy się nie dacie przekonać, że syn i córka w 1 pokoju to coś nienormalnego i machniecie sobie jeszcze trzecie dziecko na dokładkę, bo przecież zegar tyka, a peezda wyje o zapłodnienie. Wiadomo, że wy rozsądku ani mózgu nie używacie, bo gdyby tak było to miałybyście w miarę duże mieszkania albo najwięcej jedno dziecko w dwupokojowym mieszkaniu.

Szkoda że. Ija trójka dzieci kiedyś będzie zapieprzac w pracy na emerytury dla takich egoistow jak Ty. Rodzina jest ważna. Relacje. A nie wielkość M. Jeśli wszystkie dzieci są teraz wychowywane w założeniu które prezentujesz to rosną nam społeczne nieuzytki nie dające o nikogo i o nic. Zobaczymy czy jak będziesz już stara i zchorowana dzieci cię wezmą pod skrzydła czy zapewnia osobny pokój z łazienką w domu starości żebyś miała intymność. Powodzenia. 

Moim zdaniem nie ma co rezygnować z dziecka bo się mieszka np na 50 m. Ważne co zrobicie później jak będą np 2 czy 3  dzieci. Takie maluchy 3latki spoko mogą mieć 1 pokój, później wypada pomyśleć o osobnych. I nie jestem jakimś burżujem, sama mam 50 m i będę miała zaraz dziecko. Dla większości kafeterianek mam pewnie małe mieszkanie i małe dochody (zarabiamy z mężem po 3-4tys).Jednak już teraz myślimy żeby szybciej spłacić kredyt i  za 3 lata zmienić mieszkanie, albo pomyśleć o domu. Myślenie nie boli, tak samo jak szukanie nowej pracy i okazji. Po co się kisic jak można coś zorganizować? Ja miałam pokój z siostrą, mąż też i co? Żylismy, ale każde z nas marzylo o tych swoich kilku metrach przestrzeni. Nie uważam, że to jest coś złego, że człowiek chce lepiej dla swoich dzieci niz sam miał.