mam chyba syndrom sztokholmski. Czasami tęsknię za byłą, co robiła piekło

2 miesiące nie jesteśmy razem. Związek z borderline to było piekło i po prostu to zakończyłem. A mimo to nadal potrafię za nią tęsknić. Tylko, że w takich przypadkach zawsze tęsknię za tymi dobrymi momentami, mam jakieś obrazy typu jak się przytulamy, wygłupiamy... Tylko te dobre wspomnienia. Jakiś czas temu wypisałem na kartce wszystkie jej minusy, by przestać wreszcie wracać myślami do tych idealnych scen z przeszłości. Skutek był umiarkowany. Pomogło jedynie tyle co jestem świadom jej wad i tego jaka była zakłamana itd a mimo to nadal potrafię za nią tęsknić haha

To borderki mają jakieś zalety? :P

Nie mówię o zaletach tylko miłych wspomnieniach, a takie się zdarzały. Z czasem coraz rzadziej, ale w głowie pozostały. Chociaż z biegiem czasu doszedłem do wniosku, że miło było jeśli tańczyłem tak, jak ona mi zagrała. Bo jeśli nie, ohohoooo... szkoda gadać :)

jeśli nie robiłem tego co ona chciała to był dramat. Ale ile może człowiek wytrzymać takiego traktowania.

piszesz ciągle, że niby cię niszczyła, a jednak byłeś z nią rok... hmmm pewnie dobra w łóżku była, co?

Byłem rok, bo dałem sobie wejść na głowę. Dopiero jakieś 2 miesiące przed rozstaniem przejrzałem na oczy. Poza tym to był mój taki pierwszy, poważniejszy związek, więc trwałem w tym z nadzieją, że będzie lepiej. Wyszło wiadomo jak. Co do seksu to było go dużo i był świetny, fakt. Choć czasami i w tym przypadku zdarzały się zgrzyty i fochy z jej strony.