Facet z zaburzeniami a zwiazek

Zerwał ze mną poraz kolejny, bo nie spodobało mu się to co powiedziałam a zapytałam tylko o wspólnego sylwestra jak chciał tydzień temu że mną spędzić i o wynajęcie czegos wspólnego w nowym roku. Tydzień temu było cudownie miłość plany a od dwóch dni oziębłość wyzwiska, zapytałam tylko a on odpisał w nocy ze nie kocha i mam nigdy się nie odzuwac do niego. Dzisiaj rano pyta czy ma mnie z FB skasować czy zostawić ja milcze. Facet ma 29 lat. Nie wiem co już robić, jakie argumenty użyć czy poprostu milczeć. Podejrzewam u niego borderline. Byłam jego pierwsza dziewczyna. Byliśmy razem 1,5 roku.

Skoro sam mówi że cię nie kocha (i patrząc po tym jak sie zachowuje wobe ciebie, to raczej prawda) to czego ty jeszcze od niego chcesz? Nie zal ci życia z kimś kto cię tak traktuje?

Bo przeciez zwiazek z normalnym mezczyzna bylby nudny i bez emocji hehe wy kobiety to naprawde nie chcecie byc szczesliwe u boku normalnego, porzadnego i kochajacego was mezczyzny

podziekuj temu panu i spieprzaj czym prędzej jesli nie chcesz zrujnowac sobie życia.zrob to póki nie macie zobowiązań

wypnij tylek na kolesia.w wieku 29 lat to juz powinien byc w miare ogarniety.jesli tak sie zachowuje to raczej sie nie zmieni.

napisz by cie skasowal jezeli to border, to mialabys koncertowo przesrane tak czy siak- skoncz z nim

Kobiety kochaja dupkow a normalnych mezczyzn olewaja

Poje/bane kobiety tak ale istnieją tez normalne, inteligentne

To wasza kobiet wina potraficie nas tylko ranic

Była z bordem 5 lat. Masakra. Ten gościu serwował non stop jakieś akcje, zrywał ze mną i przekreślał ten związek chyba ze 100 razy, potem wracał, skomlał i mówił: nie chcę już bez ciebie żyć. I tak przez 5 lat. Potem zaczał się leczyć, bo sam już nie mógł ze sobą wytrzymać. Dziś jestem rok po rozstaniu. Wciąż go kocham, ale nigdy do niego nie wrócę. On ma nową kobietę, szybko się pocieszył, współczuję jej tylko. Takich zaburzeń nigdy się nie naprawi. Nigdy! To jest chory mózg i musi być ciągle a tabletkach i pod opieką terapeuty. A co potem...? Jak będą dzieci? Cały czas za rączkę? Koszmar. Niestety ludzie wierzą, że zaburzenia psychiczne można naprawic i uleczyć. Ludzie! To jest móg, jak jest skopany, to nic tego nie naprawi. Rękę i nogę można sobie przeszczepić, a nie mózg!

Przestań pieprzyć jak potłuczona bo nic o tym nie wiesz. Jakieś tępe teksty walisz, doucz się trochę zanim coś napiszesz. To nie jest choroba psychiczna i można z tego wyjść. Nie jest na równi np z schizofrenią innymi chorobami psychicznymi czy depresją. Sama zachowujesz się jak świr. Na początku warto zaznaczyć, że zaburzenia osobowości nie powinny być traktowane jako choroba, jak np. zaburzenia afektywne dwubiegunowe, schizofrenia czy grypa. Osobowość bowiem to pewien poziom organizacji psychiki człowieka, na którym integrowane są wpływy czynników biologicznych, psychologicznych i społecznych. Determinują one całościową kondycję psychiczną. Osobowość steruje procesami radzenia sobie. Stanowi o możliwościach psychologicznego przystosowania się lub ich braku. Problemy psychologiczne i środowiskowe (stresory) można przyrównać do czynników chorobotwórczych, natomiast osobowość – do układu immunologicznego, którego kondycja decyduje o tym, czy, np. w zetknięciu z czynnikiem chorobotwórczym dojdzie do zakażenia (np. grypy) czy nie. Podobnie, to od struktury osobowości zależy czy u danej osoby pod wpływem różnych stresorów wystąpią objawy zaburzeń psychicznych, na przykład objawów lękowych lub depresyjnych. Tak ujmuje to amerykański system klasyfikacji psychiatrycznej DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, IV Edition), w którym zaburzeń osobowości nie rozpatruje się w tej samej kategorii co inne zaburzenia psychiczne, takie jak schizofrenia czy duża depresja. Inaczej zaburzenia osobowości koduje obowiązująca w Polsce i używana do celów rozliczeniowo-statystycznych międzynarodowa klasyfikacja chorób ICD-10 (International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems, 10th Revision), która umieszcza zaburzenia osobowości na równi z innymi chorobami, jak wspominane wcześniej zaburzenia afektywne dwubiegunowe, schizofrenia czy grypa. Skuteczne leczenie pacjentów z zaburzeniami osobowości umożliwia ujęcie tzw. zdrowych aspektów osobowości. Zdrowych, tzn. tych, których nie dotyczy proces destrukcyjny. By to wyjaśnić, można się ponownie odnieść do układu immunologicznego – choroba autoimmunologiczna nie oznacza, że cały system immunologiczny jest chory czy zaburzony; podobnie jest z osobowością – nie można powiedzieć, że cała osobowość jest chora. Należy brać pod uwagę zdrowe aspekty systemu immunologicznego, które pozwalają na zmaganie się z tym, co chore i na przykład dążyć do zwalczania komórek nowotworowych. Podobnie jest w przypadku osobowości – niezbędne jest wskazanie jej zdrowych (niepsychotyczne) aspektów. Dlatego, zdaniem autorów, uznanie zaburzeń osobowości z pogranicza za chorobę, powoduje swoiste uznanie konkretnie całej osobowości za „chorą”, co negatywnie wpływa na proces terapeutyczny. Odnosimy się tu do samego procesu leczenia i rozumienia dynamiki i zjawisk wchodzących w jego skład (opis w części: Psychoanalityczne rozumienie). Dotychczasowe doświadczenie w zakresie terapii pacjentów z osobowością borderline pokazuje, że jedynie uwzględnienie zdrowych aspektów ich osobowości umożliwia leczenie.

tyle, ze osoby z powyższymi zaburzeniami lądują w zakładzie zamkniętym, psychiatrycznym bo w okresie manii są niebezpieczni nie tylko dla siebie, a także dla innych. osoby te maja też problem alkoholowy, a to tym bardziej utrudnia leczenie w/wymienionych :P

Olej typa, zablokuj na fb, telefonów nie odbieraj i tyle. O czym ty chcesz z nim jeszcze rozmawiać?

On chyba potrzebuje pomocy. W tym wieku nie reaguje się już w ten sposób. W Psychologgii przyjmuje pan Wierzbicki, który specjalizuje się w problemie borderline. Zawsze warto spróbować pomóc, jeśli jest o co walczyć.