Zakochałam się ale on ma chyba inne plany na życie... powiedzieć mu co czuje?

Poznałam go 2 lata temu. Nie jest Polakiem, jest starszy ode mnie o 16 lat, ja mam 33. Okazał się ideałem mężczyzny na którego całe życie czekałam... Spotykamy się zawsze kiedy tu przejeżdża (generalnie podróżuje mieszkając w różnych miejscach). Od początku nic przede mną nie ukrywał, nie obiecywał nic ale zawsze kiedy się widzieliśmy traktował mnie jak królową, najważniejszy skarb.. bardzo czuły, opiekuńczy. Rozumiemy się idealnie, ten sam żart, to samo widzenie świata.. z tym ze ja pragnę być z nim a on - chyba woli życie jakie prowadzi.. Wydawało mi się ze potrafię kontrolować emocje, tłumaczyłam sobie że starszy, to bez sensu, nie mogę się zakochać... ale stało się, kocham go i za każdym razem kiedy się widzimy mam ochotę mu to wykrzyczeć i powiedzieć ze chce więcej, że boli mnie to jak jest, ale nie mam przecież prawa niczego oczekiwać- bo na nic się nie umawialiśmy. Powiedzieć mu co czuje ? Dać szansę na cokolwiek.. lub to zakończyć ? Właściwie taka sytuacja jak teraz mnie wykańcza, bo czekam na niego, kiedy jest czuje się najszcześliwsza na świecie a jak wyjeżdża długo dochodzę do siebie. Nie rozmawialiśmy o uczuciach... myślę jednak ze widzi moje zaangażowanie, ale nie podejmuje żadnych kroków co jest chyba jasnym dowodem jego stanowiska, prawda ? Co zrobić, proszę doradźcie.

jest przystojny?

Tak. Taki jaki miał być mój ideał. Wysoki, męski, nie wyglądający na swój wiek ale to tylko wygląd, ważniejsze jest to jak się przy nim czuje i jaki jest. Dzięki niemu czuje się mega kobieca a on dzięki mnie mega męski - tak stwierdził.

Proszę niech się ktoś wypowie.

Macie ze soba staly i czesty kontakt gdy on wyjezdza? Jesli nie to kestes dla niego kochanka w porcie i takich jak Ty ma wiele.

Piszemy do siebie raz na 2-3 tygodnie długie wiadomości. Nie chcę tego kończyć "bez powodu"... powiedzieć co czuje i dlaczego tak już dłużej nie mogę? Czy sobie darować i płakać w poduszkę...?

Ciężko mi radzić.. ale chyba powinnaś mu to powiedzieć. Współczuję Ci zorza bo kochać kogoś niedostępnego to krzyż.