platoniczna miłość

Platoniczna miłość jest chora,jak można kochać kogoś z kim się nigdy nie będzie,nie rozumiem tego.

Można, bo serce nie sługa.

taka miłość nie ma sensu,jedna osoba kocha a druga nie wie o uczuciu,bezsensu

Bo ludzią myli się miłość z chemiom. Dla czlowieka ktorego kocham poswiece bardzo wiele ale juz dla chemii nie poswięce niczego.

Jak już to chemią;) każda miłość to chemia:) nawet ta do dziecka:)

A co w momencie kiedy dwie osoby dążą siebie uczuciem? To jest przeje....# Z taka sytuacja przyszło mi się zmierzyć i żyć 4 rok.

...żyłam w takim platonicznym mroku siedem lat i ledwie odzyskałam równowagę a teraz on mi znów włazi w drogę dla zwykłego znudzonego widzimisię...żeby kiedy znów mu się uda pokazać jak mną pogardza i gdzie moje miejsce na planecie...ale tym razem nie ma głupich...prędzej się zabije!

4 lata? 7 lat?? Przecież to się można wykończyć! To zróbcie coś, żeby się już nie męczyć, cokolwiek, żeby to przerwać w końcu

...ja się już nie męczę i nie pozwolę sobie drugi raz na zapomnienie...

Świat będzie istniał bez tych waszych masochistycznych uniesień. Czas poświęćcie na coś produktywnego bo teraz MARNUJECIE bezpowrotnie swoje życie

Dwa latA to max na takie meczarnie. Potem to juz czysty masochizm.

u mnie to już ponad 4 lata od zauroczenia od 1 wejrzenia, dwa lata mamy stały kontakt. Mam wrażenie, że on czuje to samo(widać to po nim), ale w tym momencie nie możemy być razem (nie chodzi o inne związki). Mam nadzieję, że za jakiś czas to się ułoży, bo nie dam rady widywać się z innym. Myślę, że zwykłe zauroczenie już dawno by minęło...

U mnie miłością jest inaczej czuje że byłam naiwna ślepa,jak mogłam dać się omotać temu złudnemu uczuciu,raczej nasze kontakty były jedynie przez facebooka,wiem jak to brzmi miłość przez internet dziecinada. Bardzo dobrze się układało nam się ale kiedy zobaczyłam przez jakiś czas ale gdy pewnego dnia zobaczyłam że ma zdjęcie żony i dwójki dzieci to moje uczucie po prostu zniknęło na początku byłam w szoku ale potem czułam złość że mi o tym nie wspomniał. Kochałam Simona,ale teraz wiem że nie powinnam :-(

A spotkaliście się kiedyś? U mnie od 4 lat to trwa, ale my co jakiś czas chociaż staramy się spotkać

nie spotkaliśmy się ani razu.

w niektórych krajach dalekiego wschodu dziewczyna oświadcza się pierwsza i też jest ślub i szczęście rodzinne .

up

mimo tej sytuacji w której się znajduje czuje że nadal go kocham,chciałam o nim zapomnieć ale potrafiłabym.

powiem Ci, że ja tego mojego niby od czasu do czasu widuję, ale wierzę Ci, że kochasz, bo też go pokochałam, zanim jeszcze poznałam, a potem zaczęliśmy od dłuższego pisania (przed spotkaniem) i wtedy to już na maksa odleciałam... czasem nie trzeba aż tylu spotkań i fizyczności, by się pokochać, bo tworzy się bardzo silna więź emocjonalna dzięki rozmowom. I to jest coś silniejszego niż związki, które bazują tylko na seksie, a w których ludzie nawet ze sobą nie mogą się dogadać i nie znają się dobrze