Mam dość udawania maczo. Jestem już zmęczony graniem kogoś kim nie jestem.

Jestem wrażliwy i wydawało mi się do niedawna, że można dziewczynie zaimponować deklamacją poezji albo zabraniem jej do filharmonii. Niestety wychodziłem na lalusia. Raz jak siadłem do pianina to usłyszałem - no co ty pedał jesteś? Potem wziąłem się za siebie, postudiowałem trochę technik NLP o uwodzeniu i nauczyłem się jak kotwiczyć w umyśle kobiety pewne wzorce. Zacząłem grać maczo. Np podchodziłem do kobiety zdecydowanym krokiem z podciągniętymi rękawami i opuszczonym podbródkiem (wyrażenie agresji) bo wiedziałem, że to wywoła w niej reakcję stresową połączoną z szacunkiem. Tak, to działało. JEdną strzeliłem nawet z liścia i już miała mokro w majtach. Była moja. Tyle, że to wszystko gra. Udawanie. To nie jestem prawdziwy ja i szczerze mówiąc męczy mnie to ciągłe pilnowanie się by nie wyjść na "lalusia" i wiecznie odgrywać maczo. Kobiety czemu wy jesteście takie puste, że tylko lejący was po pysku dresiarze mają u was szanse?