Czy bycie ojcem jest trudne?

Moja żona coraz bardziej chce mieć dziecko, a ja jeszcze nie czuję się na to gotowy. Boję się odpowiedzialności i tego, że nasze życie zmieni się nieodwracalnie. Czy ktoś może coś mi poradzić?

Jesteś jak rozumiem dorosły, więc nie powinieneś obawiać się odpowiedzialności. Już samo to, że uprawiasz sex sprawia, że potencjalnie jesteś ojcem. W pracy musisz też być odpowiedzialny, podobnie jak za zwierzę, które masz w domu. Bycie ojcem na pewno jest trudne - jesteś odpowiedzialny za kogoś finansowo, ale także musisz pracować nad jego charakterem i opiekować się nim.

Ojcowie mają trochę trudniej jeśli chodzi o nawiązanie relacji z dzieckiem, bo mamy mają na to czas przez 9 miesięcy ciąży i stąd ta niezwykła więź od początku. Mężczyźni muszą się z dzieckiem oswoić, poznać, i idzie im to zazwyczaj ciężej. Ale idzie :D Obawy są słuszne to odpowiedzialność za inna osobę (podobnie jak teraz za małżonkę po ślubie) ale bywa tak że mijają jak już dziecko przychodzi na świat i jego obecność staje się czymś naturalnym. Pamiętaj że masz wsparcie żony, do tej roli ciężko być przygotowanym zawczasu..

Porównywanie dziecka ze zwierzęciem jest moim zdaniem trochę nie na miejscu, zwierzęta to zupełnie inna bajka i nie wymagają wychowywania przez ok. 20 lat. Wystarczy im jedzenie, picie, zabawa i opieka. Dziecko to duże wyzwanie. Po prostu nie potrafię do tego tematu podchodzić lekko, dla mnie to niezwykle poważna sprawa.

jeśli się nad tym zastanawiasz, analizujesz, to już jest dobrze.

Nie ma problemu gdy nie ma izolacji w związku.Związek bez tabu. Mąż jest zawsze przy każdym badaniu ginekologicznym cipki i wspierał porody zawsze taka obecność łączy związek gdy intymność jest z partnerem a nie z obcym facetem ginekologiem który może i tak badać. ..To był wstrząs. Nie tak miało wyglądać badanie, które i tak do przyjemnych nie należy. Ona - na fotelu ginekologicznym z rozchylonymi nogami, on - stojący pomiędzy nimi w opuszczonych spodniach. Czytaj więcej: http://www.poranny.pl/magazyn/art/5393042,badanie-u-ginekologa-lekarz-rozpial-rozporek,

Nie zgadzaj się jak nie jesteś gotowy.

nie jest łatwe a takie pytania to na wielodzietni org albo kupic książki Pulikowskiego

ja nie bylem gotowy ani nie mialem ochoty, tez balem sie, ze bedzie to trudne i pelne wyrzeczeń. najgorsze wlasnie bylo te 9 mcy, bo sie balem (a zaliczyłem wpadkę). a potem nie jest tak, ze wszystko wali ci sie na glowe, bo rzeczy przychodza po kolei i nie sa to trudne rzeczy do zrobienia. na poczatku i tak matka karmi, pozostaje tylko zmiana pieluch i pomoc przy kąpieli. najwazniejsza rzecz to, że cały ten trud i tak wynagradza ci radosc jaki daje ci taki mały bzdąc, kiedy usmiecha sie do ciebie.

Żaden facet nie jest na to gotowy i strach jest czymś naturalnym przed zmianami, a co do samych tych zmian... dziecko zawsze wywraca życie o 180 stopni, po narodzinach już nigdy nie będzie tak samo, to nie jest piesek którego można zostawić na cały dzień w domu, czy przepędzać z kąta w kąt. Nikt o tym nie mówi, ale w 90% przypadków dziecko rozpieprza relację między kobietą, a mężczyzną.

rozpieprza związek jesli zalezy ci bardziej na dziecku niz na partnerce, ale tu chyba nie ma nic zlego dla faceta i dla dziecka. oni będą akurat zadowoleni

To czy ktoś jest gotów na bycie rodzicem to i tak okaże się dopiero w praktyce, niektórzy wychowują zaplanowane dziecko, a na rodziców kompletnie się nie nadają, a niektórzy mają dziecko z wpadki i są świetnymi rodzicami pomimo tego że za dziećmi wcześniej nie przepadali.

rozpieprza związek jesli zalezy ci bardziej na dziecku niz na partnerce x Akurat na ogół sytuacja jest odwrotna, to kobiety po urodzeniu często odtrącają swoich mężczyzn, ale akurat nie to miałem na myśli. Pojawienie się dziecka to koniec spontaniczności w związku, życie zaczyna się toczyć według z góry założonego planu, koniec z wypadami w środku nocy na miasto, koniec ze spontanicznym seksem w środku dnia na blacie kuchennym, itp, itd...

1:04 100% prawda mi wszyscy wmawiali, ze bede swietnym ojcem, bo dzieci mnie uwielbiaja i mam super podejscie do dzieci, bo umiem je zająć i swietnie sie z nimi bawie i dogaduję. ok, ale ja jako nauczyciel, mogę sie pobawic, ale potem koniec, chce wrócic do siebie i miec swięty spokój. i tego sie trzymałem, nie chcciałem miec dzieci, wystarczały mi już te wszystkie dookoła sióstr, ciotek i kuzynek. niestety wpadka i wszystko sie zmieniło. teraz wszystko dla dziecka, z radoscią. szkoda że partnerka nie udziela sie tak, to mogłbym odpoczac. a tak dziecko wie, ze moze liczyc w zasadzie na mnie.

W dzisiejszych czasach większość ludzi na rodziców się nie nadaje, traktują dziecko jak maskotkę, narzędzie do realizacji własnych niespełnionych marzeń, sami gonią za kasą i karierą, a wychowywanie zostawiają nauczycielom i urządzeniom elektronicznym typu tv, komputer, konsola.