brak adrenaliny, brak testosteronu to brak zainteresowania partnera?

Witajcie od ponad 2 lat tworzymy z moim M. małżeństwo. Za czasów kawalera i częściowo jeszcze naszego narzeczeństwa był typem niepokornym - koledzy, wyjazdy na mecze niejednokrotnie z awanturami, nie do końca zgodne z prawem dorabianie sobie, cały czas z kontuzjami po treningach etc. Nie powiem młodej dziewczynie mogło to nawet wydawać się na pewien sposób "atrakcyjne", ale nie w momencie gdy dojrzałam do decyzji o założeniu rodziny. Postawiłam mu jasną (moją) wizję rodziny i powiedziałam, że nie pójdę na kompromisy. Wolę mężą mało, ale zgodnie z prawem zarabiającego bez poważnych uszczerbków na zdrowiu, koledzy mogą zostać, ale nie wspólne robienie pieniędzy z nimi, na mecze też niech sobie jeździ ale odsypiać wyjazd ma w domu a nie np. na dołku lub imprezie u kumpla i dałam mu swobodę, że ja go zapraszam d o tego modelu życia, ale nie ma wymówek. Postanowił przemodelować swoje życie, dziś ma robotę w państwówce, dorabia czasem na rozładunku w magazynie, chodzi już tylko na siłownię... ale od ponad roku nie czuje tego pożądania z jego strony.. Dla przykładu mamy już ponad miesiąc abstynencji. Dbam o siebie, rano uprawiam jogging, zdrowo się odżywiam, nie zakładam dresu po przyjściu z pracy. Jak inicjuje zbliżenie to wymówki są rozmaite. Po czasie przyznał, że adrenalina go już tak nie napędza w jego mniemaniu "sflaczał" na kanapie, a jak miał atrakcje w życiu gdy tylko się uspokoił za każdym razem mnie pragnął - nie tylko w sensie fizycznym, ale także zaprosić do restauracji, zapewnić mi ciekawie spędzony czas. Stwierdził, że już nie jest tak samo, ale nie powinnam narzekać przecież, bo przynajmniej się uspokoił. On nie rozumie, że ja umieram z pragnienia a mam już dosyć żebrania o stosunek... Proszę o opinie

Nieźle Cię wkręcił :D Chyba pragnię Cię ukarać brakiem sexu aby ponownie wrócić do patologicznego trybu życia, bo wiadomo dojrzałe życie go przerosło.