2 latka i nauka czytania. Jakie wasze doświadczenia ?

A po tym temacie widać jak bardzo niektóre kafeterianki nie przyswoiły podstawowych umiejętności - sprawdzania o czym się pisze. Autorka wyraźnie zaznaczyłą o co jej chodzi, a te dają wywody o obowiazkach, niszczeniu czasu beztroski itd. Jakby autorka chciała sadzać 2latkę w ławce i 45min prezentować jej literki.

gość wczoraj No to ja jestem wyjątkiem (który być może regułę potwierdza?). Czytałam płynnie w wieku ok. 4 lat, w przedszkolu czytałam bajki innym dzieciom. A potem miałam mądrych nauczycieli, bo w momencie, kiedy inne dzieci uczyły się podstaw czytania, to mi pozwalano czytać co chciałam, więc się nie nudziłam. I nikt mnie do nauki nie zmuszał, po prostu miałam klocki z literkami po kimś odziedziczone, z nich chyba z dziadkiem nauczyłam się podstaw, i w pewnym momencie zaczęłam pytać "a co tu pisze?", a jak zaczęłam to już nie przestałam, zanim sama nie czytałam. Mama to wspomina jako "skaranie boskie" bo nawet z proszkiem do prania głowę jej zawracałam :D A pamięć do twarzy i ogólnie pamięć wzrokową, mam bardzo dobrą, z czego sobie sama nie zdawałam sprawy nawet, takie to było naturalne. Dopiero mój eks mi to uświadomił, jak kolejny raz się zgadało o jakichś ludziach z imprezy, "no bo wiesz, ten taki rudawy blondyn"...i ja to jak zwykle zaczęłam to uzupełniać w szczegóły wyglądu i stwierdził, że na mnie to lepiej nie napadać, bo zobaczę kogoś przez 5 sekund i mam w mózgu fotografię ;)

2 lata a nawet mniej to jak najbardziej odpowiedni wiek na naukę czytania i praktykuje się nawet u dzieci z zespołem Downa - jeśli dziecko potrafi zapiamiętać i rozróżniać obrazkowe symbole (np. on-off na tablecie) to potrafi również identyfikować głoskę z obrazem. Zaleca się czytanie sylab, a nie głosek. Jak najbardziej to działa i wcale nie trzeba mieć wybitnie zdolnego dziecka (jak wspomniałam nawet dzieci upośledzone dobrze sobie z tym radzą). Sens w tym jest taki, że dziecko w tym wieku uczy się o wiele szybciej - mniejszym dla niego wysiłkiem. W wieku lat zwyczajowych 6-7 będzie mogło włożyć swoją pracę w to, co bardziej je zainteresuje.

Ja mam podobne doświadczenia jak gość z 02:22. Sama czytałam wcześnie i też nikt mnie specjalnie nie uczył. Mój syn podobnie - zaczął czytać w wieku 4 lat. Bardzo wcześnie interesował się literami, pokazując je np. w rożnych napisach i pytając: co to? Kupiłam do zabawy litery na magnes. W wieku dwóch lat znał wszystkie litery, lubił się nimi bawić, układać, czasami składałam mu jakieś sylaby, proste słowa - i pewnego dnia po prostu zaczął czytać proste wyrazy. A więc jakby wykorzystałam naturalne zainteresowanie dziecka. Teraz podobnie postępuje z młodszą córką, bo również ją to interesuje. Ale takie konkretne uczenie czytania uważam za niepotrzebne. Chociaż oczywiście jest to jak najbardziej możliwe. Z mojego punktu widzenia- nie musiałam się martwić nauką czytania w szkole, bo moje dziecko miało to już opanowane. I nie było jedyne w klasie. Ale z drugiej strony inne też się przecież nauczyły i z czasem to już nie ma znaczenia kto kiedy opanował czytanie.

Nauka dwulatka wydaje mi się ciut wczesna. Ale wychodzę z założenia, że nic na siłę. Jeśli dziecko przejawia chęć poznawania literek czy cyferek to proponuję wam książki dla dzieci http://aros.pl/ Tu znajdziecie odpowiednie książeczki i to z 30 % zniżką.

Każde dziecko rozwija się w swoim tempie. Nie ma co wywierać na nim presji. Wystarczy jak razem będziecie czytać książki. Polecam Bardzo głodną gąsienice - Eric Carle http://www.taniaksiazka.pl/ksiazka/bardzo-glodna-gasienica-eric-carle