Macie jakieś ambicje którym nie umiecie sprostać?

Własne ambicje, nie cudze. Macie takie poczucie beznadziei i pustki, czujecie, że to czego byście chcieli, i tak nie wypali, bo się do tego nie nadajecie? Ja mam deprechę z tego powodu :(. Naprawdę źle się z tym czuję

bycia bogatym :(

Wiesz, to ma 3/4 ludzi... nie twierdze, że Cię to nie wpędza w deprechę, ale na ogół ludzie aż tak do tego nie podchodzą...

dwa moje marzenia sie spelniły , wiec nie mam takich ..

Chciałabym nie być przegrywem ale jestem :(

no jasne, mam całe mnóstwo takich ambicji i chodze sfrustrowana, gdyby tak mój los mogl sie jeszcze odmienic i nagralabym kiedys pare fajnych piosenek hahah

Słyszałaś o "krytyku wewnętrznym". To taki spersonifikowany nawyk myślowy negatywnie oceniający siebie, krytykujący. Najczęściej "dostajemy" go od bliskiej rodziny jako dzieci. Jeśli jesteś już dorosła - możesz z nim popracować. Tak jak ktoś nauczył cie tego nawyku myślowego, tak samo możesz się go "oduczuć". Np. zamienić go na doradcę wewnętrzengo. Można to zrobić w psychoterapi, lub w coachingu (np. przy wykorzystaniu NLP).

mam umowę w polskiej firmie do końca lutego tego roku i już zauważyłem, że mnie tu nie chcą w tej firmie , nie zechcą podpisać ze mną kolejnej umowy o pracę, ponieważ : - masz dużą wiedzę techniczną - wkurzasz nas i denerwujesz , nie rozumiemy twoich pytań , pytania zadajesz bardzo skomplikowane - gadasz w jakimś barbarzyńskim języku , którego nie rozumiemy - czytasz schematy i rozumiesz te dziwne schematy - jedź do Niemiec natychmiast i nie ślij donosów na Polaków do urzędu skarbowego - wynoś się natychmiast , tu nie potrzebujemy specjalistów !

mam tak... nie wiem czy to kwestia ambicji ale czuję się wplatana (przez siebie samą ale także okoliczności) w machinę pracowania zarabiania plus ogólnie robienia w życiu rzeczy na które wcale nie mam ochoty wrecz jestem kompletnie na nie, ale inaczej się nie da bo właśnie zawsze coś... i tak... chodzę do pracy której nie lubie, która mnie w żaden sposób nie rozwija a raczej w depresję wpedza, ale zarabiać trzeba a tutaj mam uczciwe warunki pracy (umowa, urlop, pieniądze zawsze na czas) i to po długich poszukiwaniach a nie mam żadnych znajomości (a do tego miasteczko małe i ogólnie z pracą słabo) które by mi umożliwiły inną pracę na podobnych warunkach więc nie mam wyjścia gdyż... tak jak pisałam rachunki trzeba płacić a do tego mam wrodza chorobę serca na którą się lecze a leki tez kosztuja niestety. do tego wynajmujemy mieszkanie którego jedynym plusem jest to że mam blisko do pracy głównie dlatego że na nic innego nas nie stać. jest brzydkie i nic w nim zasadniczo zmienić nie możemy bo nie jest nasze. stara kamienica i niezbyt mili sąsiedzi :/ jedyne co mi wychodzi to ze się uparlam nauczyc angielskiego i bardzo jestem w tym skrupulatna z nadzieja ze moze kiedys wyjedziemy do lepszego życia ale troche sie oszukuje bo jestesmy oboje po 30tce i pewno nic z tego nie będzie.

@Obecny Hej, widzisz teraz każdy poważniejszy pracodawca wymaga, studia podyplomowe coaching , bo chce by każdy się rozwijał i przynosił mu jak najwięcej korzyści ja studiuję tutaj może Ci to coś pomoże www.wszib.edu.pl/podyplomowe_coaching/ A jeśli o ambicje chodzi to każdy ciągle szuka spełnienia i to jest zupełnie naturalne nie ma co się załamywać tylko trzeba działać, czasem wpadamy w depresję ale najważniejsze to jej się nie dać.

Fajne tematełłe