Zwróciłam się do swojego faceta innym imieniem

Nie wiem, skąd mi się to wzięło, powiedziałam do niego dzisiaj: "Jakub". Ma na imię Marek. Wkurzył się na maksa, nie dziwię się, też bym szalała ze złości. Tylko ja... nie znam żadnego Jakuba. Jedynym wytłumaczeniem było to, że to imię mojego zmarłego wujka, z którym byłam bardzo zżyta. Wczoraj o nim rozmawialiśmy. Oglądaliśmy film o haraczu, mojego wujka niestety także to spotkało. Wspominałam go. Śnił mi się w nocy. A dziś po prostu... powiedziałam tak do swojego chłopaka. Mam olbrzymie wyrzuty sumienia, domyślam się, jak strasznie musi się czuć. Tylko ja... naprawdę - imię Jakub codziennie powtarzam jedynie w modlitwie . Nie chcę wzbudzać w nim jakiegoś ziarna podejrzeń, ja naprawdę go kocham.