Czy mama mnie kocha?

Wiem, że zaraz sobie pomyślicie "kolejna co się nad sobą użala", ale zależy mi żeby ktoś to przeczytał i mi odpowiedział. Za 3 miesiące skończę 18 lat i przy okazji szkołę. Coraz częściej zastanawiam się nad wyprowadzką dzień po lub w moje urodziny dlatego, że czuje się okropnie we własnym domu. Czuję się tu jak jakiś intruz, który tylko im tu zawadza. Najgorsze jest to, że mam wrażenie, że mama mnie nie kocha (wręcz nie lubi) i opiekuje się mną tylko ze względu, że to jej obowiązek. W sensie "opiekuje się" mam na myśli utrzymuje mnie, bo o jakiejkolwiek opiece tu nie ma mowy. Jestem środkowym dzieckiem i przy okazji tym niechcianym. Młodsza siostra to oczko w głowie rodziców, nie można na nią złego słowa powiedzieć. Starsza siostra też kiedyś łatwo nie miała, ale i tak nigdy nie traktowali jej tak jak mnie. Teraz wydoroślała, ma chłopaka to rodzice od razu takich dobrych teściów próbują zgrywać. Żadna z moich sióstr nigdy nie dostała w twarz, ja tak i to nie raz, a kilka. Za co? Na przykład, że nie chciałam posłać łóżka dla rodziców, albo powiedziałam coś głośniejszym tonem. Ogólnie codziennie słyszę wyzwiska, nazywanie mnie tumanem, p*******ną damulką, darmozjadem itp. Bardzo mi przykro z tego powodu, ale starałam się tego nie okazywać. Teraz przez to, że wszystko dusiłam w sobie gdy się zdenerwuję to od razu płaczę. Zawszę ubiegałam się o uwagę mamy, bo widziałam jak traktuje moje siostry i też chciałam, żeby pokazała mi, że mnie też kocha. po ostatniej sytuacji myślę, że czekanie jest na próżno. Młodsza siostra nie odrabia swoich lekcji (przynajmniej tych "trudniejszych" jak opowiadania, opisy itp.) i zawsze ja muszę to za nią robić, bo jak nie to awantura na cały dom. to nie jest jakoś trudne czy coś i nie chodzi o to, że mi się nie chcę, ale teraz jest czas przed maturą i muszę dużo się uczyć i po prostu nie mam czasu na robienie jeszcze prac siostry. Wczoraj uczyłam się całą noc (mama o tym wiedziała) i nie dałam rady zrobić zadania dla siostry, bo nad ranem zasnęłam, a i tak byłam już spóźniona. Co mama na to? Zabrała mi telefon, powiedziała, że od tej pory do szkoły będę chodzić z buta, bo na bilet mi nie da, zwyzywała mnie i powiedziała, że ma w d***e moją edukację i skończę jako sprzątaczka albo bezdomna (co chyba najbardziej mnie zabolało, bo w szkole radzę sobie najlepiej z moich sióstr i nigdy ze mną problemów nie miała). Powiedziała, że na studiach też mi nie pomoże, bo nie zasłużyłam. Ja też nie jestem święta. Ostatnio język mi się wyostrzył, bo mam już dość traktowania mnie jak g****o. Wszyscy zwracają się do mnie tylko jak czegoś potrzebują, a potem mają mnie w d***e. Tata poprosił mnie żebym przeprosiła mamę, ale ja nie wiem. Uważam, że nie mam za co, ale mama jest chora i nie chcę żeby się złościła przeze mnie. No ale jest mi cholernie smutno, bo mimo, że ja ją bardzo kocham to ona mnie raczej nie. Nie wiem kto tu jest winny, ja czy ona. Nie wiem co robić. Nie mam się nawet komu wygadać. Ja też nie jestem bez winy, bo czasami w złości powiem za dużo, ale chciałabym tylko żeby choć raz dała mi odczuć, że jednak mnie kocha.

Po prostu rzeczywiście wyprowadź sie jak najszybciej. Moze z upływem lat, gdy będziesz niezależna, Wasze relacje sie poprawią, ale zawsze będziesz nosiła rane braku miłości rodzicelskiej.

cos zalatuje toksyczna mamusią.Zrób wszystko zeby jak najszybciej sie odciąć i usamodzielnic,nie będziesz wtedy uzalezniona od rodziców. Będziesz miała swoje życie i wtedy sie okaże czy jestes jej bliska czy ma cie gdzies.

Oj na pewno nie sciemniaj dziecko i idź popraw ta palę, za którą masz szlaban