Jestem złą matką...

Jestem mamą 14 miesięcznego synka. Nie karmiłam go piersią, bo sprawiało mi to ból. Wróciłam do pracy po 12ms macierzyńskiego, syn jest w żłobku. Powrót z pracy do domu to dla mnie katorga - męczy mnie to strasznie. Jestem złą matką...

Ja mam trzyletnia corke tez jej nie karmilam bo tego nienawidzialam. Karmienie piersia to byla najwieksza tortura wiec odciagalam pokarm. Tez poszla do zlobka jak miala 12 miesiecy. Mi sie nie chce zyc. Moj zwiazek to ruina, dziecko mnie wkurza, non stop bajki oglada bo mi sie nic nie chce.

Tak macie rację jesteście złymi matkami.

No i dobrze, dzieciak to nie pępek świata, żeby koło niego skakać.

Teraz piszecie na forum że jesteście złymi matkami. Za kilka lat będziecie płakać, że nie chciało wam się pobawić, przytulić czy porozmawiać z dzieckiem. Na 100% w przyszłości odbije się to na ich psychice. Po co decydować się na dziecko sporo nic wam się nie chce?

A ja was rozumiem. Miałam dzieci rok po roku. Dla mnie ten wiek (1,5 - 2 lat) był najtrudniejszy. Ale jak to ktoś napisał już - to wpływa na dziecko i jego psychikę, więc musicie się poświęcić, zacisnąć zęby i nie ma ma, że nie chcę. To realne, choć ma się ochotę wyjść z siebie. No i poświęcenie to nie najpopularniejsze działanie w tych czasach. Ale nie dajcie się zwieść. Tak trzeba. Jak idziecie do roboty, to tam też są rzeczy, które trzeba, a które wcale nam nie leżą, prawda? Tu TRZEBA tak samo, choć się nie chce. Poświęćcie dzieciom 1/2 h czasu tylko dla nich, z pełną uwagą, przytulajcie, bawcie się w idiotyczne gry. To trochę was wciągnie. A jak już nie umiecie się przełamać to tulcie je przez ten czas, albo trzymajcie na kolanach jak oglądają ten piekielny telewizor i szukajcie kogoś, kto obdarzyłby je miłością (np. ojciec, ich babcia itp.). To lepsze rozwiązanie niż hodowanie dziecia z duchową pustką w środku.

09:22 Hm ciekawa teoria. Za czasów mojego dzieciństwa nikt nie skakał nad dzieckiem, nikt nie traktował dzieci jak pępek świata i jakoś nie znam osób skrzywionych psychicznie z tego powodu. Wrecz przeciwnie. Dzieci były uczone samodzielności. A teraz? Rodzice robią za dzieci wszystko, obchodzą się jak z jajkiem i pójdzie w świat takie co nie będzie potrafiło tyłka sobie podetrzec, bo mamusia zawsze to robiła.

ja was rozumiem, i wcale nie jesteście złymi matkami, ja bardzo chciałam mieć dziecko, z mezem układa mi sie bardzo dobrze, ale po porodzie miałam depresje, wkurzało mnie że siedze w domu, że jestem gruba, że moje dziecko płacze a ja nie potrafie jej uspokoić, itd itd, trwało to około 2-3 mies,maż dużo mi pomagał, a ja w końcu sama poszłam do przychodni bo czułam że jestem okropną matką , po kilku spotkaniach z położną i psychologiem , poczułam się lepiej ( chociaż szło opornie)od tego czasu mineło kilka mies, mała ma prawie rok i kocham ją najbardziej na świecie, bardzo chciałam dziecka , ale rozumiem osoby zmagające się z depresją, wcale nie jesteście złymi matkami , czasem dobrze jest się komuś wygadać i wyżalić mi bardzo pomogło

mnie rodzice wychowali tzn zimny wychów- tzn zero przytulania całowania, nigdy od matki nie usłyszałam że mnie kocha, od ojca może ze 2 razy ( mam 28 lat), fakt mam dobrą pracę, męża którego kocham, i córkę której mówię codziennie że kocham ją najbardziej na świecie