Czy jest tutaj ktoś DDA?

Chciałabym móc porozmawiać z kimś kto by mnie rozumiał. Strasznie ciężko jest mi.

Ja jestem DDA, możemy popisać :)

Znam temat, mogę pogadać.

Jak sobie dajesz radę, ma to wszystko jakiś wpływ na twoje życie. Bo ja kompletnie sobie nie radzę. Zachowuję się jak dziecko, do tego sytuacja w domu jest delikatnie mówiąc do d...

Twoje zachowanie to odwzorowanie złych emocji z dzieciństwa. Takie znasz i ciągle robisz wszystko, żeby je powtarzać. Nawet jak jest dobrze, ktoś cię kocha to i tak w to nie wierzysz i zrobisz tak jak było w domu u rodziców, czyli niepewność i strach. Niestety tylko terapia poukłada ci w głowie. Ewentualnie czytanie książek dotyczących tematu i praca nad sobą. Odnajdywanie pozytywów i staranie się o swoje dobra samopoczucie.

Ile masz lat?

ponad 30, tak wiem dorosła kobieta a pisze o swoich żalach na forum. Tyle, że ja nie mam i nie potrafię rozmawiać w realu. Dom, praca czasami wyjscie do sklepu. W głowie dużo planów ale tak naprawdę boję się cokolwiek zrobić, boje się popełniać błędy, boję się wyjśc poza mój krąg. Powtarzam, że się wyniosę z domu ale tak naprawdę nie chcę. Boję się zrobić cokolwiek.

Nie ufam ludziom, przez to wychodzę na gbura, ale ja wcale taka nie jestem. Po prostu nie potrafię funkcjonować w społeczeństwie, nie zawieram znajomości na dłuższą metę bo boję się, że poznają prawdę o mnie. Że odrzucą mnie przez to.

Dziesięć lat temu przeszłam terapię dla DDA. Była za darmo w ośrodku leczenia uzależnień. To był dla mnie początek nowego życia, nowego postrzegania siebie. Potem jeździłam na kilkudniowe tematyczne spotkania dla kobiet z fundacji kobiece serca (zajęcia z terapeutą, psychologiem). Teraz jestem innym człowiekiem. Polecam Ci bardzo terapię - zobaczysz o co chodzi, a potem to już z górki. Tylko pamiętaj, ze terapia nie jest łatwa, To hektolitry łez i tony chusteczek.