Co sądzicie o małżeństwach śpiących osobno

Sytuacja całe szczęście nie tyczy się mnie. Chodzi o siostrę. Wczoraj opowiadała o tym, że jej małżeństwo chyba przechodzi, że od dwóch miesięcy nie śpią razem, że mąż się nawet nie kłóci się tylko traktuje jak powietrze. Że nie wie, dlaczego tak się stało i już nie wie co robić by to uratować. Dziwię się bardzo bo kiedyś to były dwa gołąbki lubiące pokazywać miłość w towarzystwie. Ja jej mówię że wyprowadzka z sypialni to już raczej bardzo poważny sygnał że jest bardzo źle

Moze taki maja temperament. Ile lat po ślubie?

to, że śpią osobno to nie problem - ja tam mam, bo tak lubię :) Jest wygodniej. Bardziej przejęłabym się tym traktowaniem jak powietrze... To coś bardzo złego.

Po co komplikować sobie życie ? o wiele prościej jest się rozejść, niż się ze sobą męczyć i czekać aż jaśnie książę będzie miał dobry humor i się uśmiechnie. A my będziemy usychać z tęsknoty, to wykańcza psychicznie.

My z mężem jesteśmy razem 11 lat, po ślubie 7. I od daaawna śpimy osobno. Nie skłamię, jeśli napiszę, że od ślubu. A nasze małżeństwo ma się świetnie, życie seksulane też, o czym chociażmy może świadczyć fakt, że mamy dwójkę dzieci. A dlaczego osobno...? Z dówjką małych dzieci w jednym łóżku wysypiam się lepiej niż z mężem. Mój mąż chrapie, stęka przez sen. A ja mam sen bardzo czuły, śpię jak zając na miedzy. Więc nasze wspólne spanie wyglądało tak, że ja się nie wysypiałam, bo on chrapie, a on się nie wysypiał, bo go co chwilę szturchałam, by nie chrapał. Idiotyzm. Więc się "rozstaliśmy". Dwa - mój mąż jest fest chłop - prawie 2 metry wzrostu i 95 kg żywej wagi. Ja jestem drobna. Mąż przez sen bardzo się wierci, lata po całym łóżku, nie raz obudził mnie bolesny ucisk na moim brzuchu jego wielkim kolanem, albo w łeb wielkim ramieniem oberwałam.. Dziękuję za takie nocki. My wcale nie ukrywamy tego, że śpimy osobno, bo wiemy czemu śpimy osobno. Ale w rodzinie już się o nas martwią, bo niby jak małżeństwo śpi osobno to znaczy, że małżeństwo się sypie itp. Jak widać nie :)

Ja śpię obok męża i tak jesteśmy współlokatorami.

Samo spanie osobno to nie musi byc nic złego. My z mężem od kilku lat tak spimy, bo mąż chrapie przez co ja byłam chronicznie niewyspana - najpierw nie mogłam zasnąć wieczorem, a jak już zasnęłam to budziło mnie wiele razy każdej nocy. Natomiast to, co piszesz o jakimś dziwnym traktowaniu, to może być sygnał, że cos się sypie.

My tez często śpimy osobno. Z wygody- mąż lubi zasypiać przed telewizorem, a w sypialni go nie mamy więc zasypia w dużym pokoju i juz tam zostaje. W łóżku ja zabieram mu kołdrę, on kłuje mnie kolanami, sapie i chrapie. Kiedyś spaliśmy pod osobnymi kołdrami i teściowa mówiła, ze z tego powodu nie mamy dzieci :) a dzieci mamy, dwójkę, osobne kołdry jednak nie przeszkodziły ;)

A co za roznica, jak spia? My pzrez pierwsze lata malzenstwa spalismy osobno, bo nie bylam pzryzwyczajona spac z kims w jednym łozku, nawet w jednym pokoju i starsznie sie męczyłam. Teraz tez czesto sie wynosze do innego pokoju.Mam trudnosci z zasypianie, zwykle w niocy cos czytam, po co mam przeszkadzac mezowi? Jestesmy bdb malzentwem w kazdym aspekcie.

Ty widać lubisz wachac męskie pierdy w nocy spod kołdry i smród z gęby :D

to widze ze jednak wielu tak ma, ja b krótko z moim mezem spałam w jednym lózku, zwłaszcza ze nie mileismy podwójnego. To był koszmar... on we snie zajmowała prawie całe łózko, i jeszcze kładł ręke bezwładnie na mnie, a był ciezka, nie dało sie go dobudzic...

Przechodziłam taką "terapię". Sporo plusów, szczególnie jak dzieci wybywają so szkół. Krótka separacja od łoża i pewnych codziennych czynności szybko została zauważona. A potem już coraz lepiej się działo.

My spimy razem, choc mamy osobne koldry ;) po prostu to lubimy, zawsze zasypiamy przytuleni do siebie, od 11 lat. Ale rozumiem ze ktos woli inaczej, mysle ze to nic złego.