Czasem zazdroszcze singlom i bezdzietnym. Chyba nie warto zakładac rodziny

Odkad jestem zona, a zwłaszcza matka ciagle sprawiane sa mi jakies przykrosci. Bezwiednie, nieswiadomie ale i celowo, z premedytacja. Ciagle czuje sie oceniania, komentowana, czuje ze musze sprostac niezliczonym wymaganiom i oczekiwaniom innych osob - meza, rodzicow, tesciow, znajomych, pracodawcow, wreszcie dzieci, choc małe sa jeszcze i to akurat zrozumiałe. Nie dosc, ze w pewnym sensie cofnelam sie w karierze zawodowej - albo stanelam w miejscu, zniszczylam sobie ciało rodzac bliznieta, jestem permanentnie przemeczona, niewyspana, zestresowana, staram sie spełniac zawodowo i jako zona i matka, to jeszcze ciagle sa mi rzucane kłody pod nogi i jakies nieustanne dokuczliwosci. Ostatnio czesto gesto ze strony tesciowej, i niestety tez meza - ale bywali i inni, to sie rotuje. Mam wrazenie, ze bedac sama i niezalezna byłabym szczesliwsza, spokojniejsza i zachowałabym swój swiat. Kocham meza i dzieci, rodzine (jak sadze) załozyłam swiadomie, dopiero po 30-tce, ale coraz czesciej czuje sie po prostu masakrycznie osaczona i jakos gnebiona jako matka - przez bliskich i przez spoleczenstwo ogółem. Czy ktos odczuwa podobnie? Chetnie o tym porozmawiam, jestem ostatnio totalnie przybita.

E tam. Ja pamiętam jak byłam singielką, wolną, ustawioną zawodowo, z rozrywkowymi przyjaciółmi - myślisz, że nie czułam jakiejś pustki, braku? Dopiero rodzina mnie dopełniła. Choć czasem też czuję, że potrzebuję "bezludnej wyspy" choć na 5 minut. Zmęczenie materialu, minie z czasem.

Współczuję Ci i tulę :) Dlaczego mąż i teściowa Ci dokuczają? Za co? Wcześniej tez tacy byli?

Twój mąż to maminsynek?

Współczuję i rozumiem, chociaż nie mam dzieci. I właśnie między innymi z tych powodów jakie opisujesz chyba boję się je kiedykolwiek mieć..lepiej nie ryzykować ;) I tak nie nadaje się na matkę

A no ja jako singielka czuję się bardzo dobrze. Jeżeli jednak kochasz swoją rodzinę, to postaraj się dla nich. Może zwykły wypoczynek bądź równy podział obowiązków pomiędzy Ciebie i męża by jakoś pomógł Tobie ulżyć? :)

Ehh ja też :o teraz jeszcze starszy poszedł do szkoły, trzeba lekcji przypilnowac, bo sam to się nie garnie, młodsza w tym czasie wymyśla, że chce naleśnika albo bawić się w coś z bratem, czy ze mną, nie wyrobie chyba :o na dodatek mnie zlecenia gonią, obiad ugotować też trzeba, pranie, sprzątanie... Nieraz się zastanawiam po co ten dom kupiliśmy, tyle sprzątania, jeszcze ogród, chociaż sama trawa tam w sumie i jeden sklaniak ;p

Ja też żałuję że założyłam rodzinę, nie będę robić dobrej miny do złej gry jak większość kafeterianek. Byłam niezależna, odpowiedzialna tylko za siebie, kochałam mojego męża, mieliśmy fajne życie, zabezpieczałam się a jednak wpadłam :( akurat na mnie padł ten statystyczny margines :( Moje życie to ruina. Urodziłam autystę (znów ten statystyczny margines na mnie padł), musiałam zrezygnować przez to z pracy, ledwie zipiemy finansowo, jesteśmy z mężem wyczerpani fizycznie i psychicznie. Ciągle są między nami spięcia bo jesteśmy przemęczeni i sfrustrowani. Nie macie pojęcia jak bardzo chciałabym cofnąć czas :/

Wspolczuje pani powyzej. Niestety decydujac sie na rodzine ni wiemy jaka to ciezka praca. Nie tylko fizyczna. Jedyne co sie u mni sprawdzilo to po prostu czystosc umyslu i ciala. Zdrowe jedzenie, duzo ruchu i snu, chodze jak dobrze naoliwiona maszyna. Inaczej bym przy mojej dwójce padła

Ja też żałuję że mam rodzinę wolała bym dziecka nigdy nie mieć. Nienawidze jak ryczy lubię odpocząć i wyspać się niż skakać przy gowniaku gdybym tylko mogła to skorzystała bym z aborcji. Dziś miała bym słodkie życie gdyby nie ciaza i teraz macierzyński to miała bym super pracę za super pieniądze a tak kicha.

Ja tak jak pani powyżej- mam dwójkę dzieci i to rok po roku i przeszłam na zdrowy tryb zycia, zdrowe odzywianie, duzo warzyw, owocow, sokow. Prawie zero uzywek i imprez. Pije rano tez wode z cytryna i miodem i po poludniu łychę oleju z czarnuszki. Musze tak zyc bo inaczej chyba bym padla z przemeczenia i ruiny organizmu.

o jezu, ty zazdrościsz czasami bezdzietnym, a one czasami tobie. Ja zazdroszczę sąsiadce prostych włosów, a ona mi kręconych. Rutyna moja droga i to normalne. Głowa do góry.

A no, dlatego ja wolę być singielką i mieć bliskich przyjaciół. Moim zdaniem to w zupełności człowiekowi wystarcza :)

8.41 dokładnie