Do kobiet ktore nie chcialy miec dziecka

Jak to wyglada po latach? Zdecydowalas sie bo maz chcial? Zalujesz czy przepadlas za dzieckiem? A moze sue nie zdecydowalas i dziekujesz za to Bogu? A moze plujesz sobie w brode bo nie masz a juz jestes za stara? Jak bylo z Wami?

zajmij sie sobą. w życiu róznie bywa - jedni nie chca a maja kilka z przypadku, drudzy chcą a nie moga , bo np. chorują albo nie maja mieszkania / pracy czy odpowiedniego faceta a nie chca mieć z byle kim jak niektóre. trzeba myślec o ewentualnej przyszłosci dziecka, aby mu zapewnic najlepsze warunki i opiekę a nie męczarnię

Kiedyś nie cierpiałam dzieci i ich nie chciałam nigdy mieć, ale nie wiem czy się to liczy, bo miałam wtedy może 12 czy 13 lat. Do 25 nie chciałam, bo nie miałabym go za co utrzymać, poza tym nie miałam z kim. Im bliżej 30 tym bardziej chciałam. Jak poznałam mojego patrenera to bardzo chciałam, ale on nie chciał, a teraz to już jest za późno, Mogłabym mieć do siebie pretensje, jakbym miała od lat partnera i odkładala decyzję latami. Ale albo nikogo nie miałam, albo druga strona nie chciała. Wiec jest jak jest.

Dzieci są małe i szybko rosną -bardzo szybko stają się niezależnymi ludźmi. Bez przesady z tą odpowiedzialnością!

Magda na drugie ty jestes jakas p******a. Forum jest od tego zeby sobie rozmawiac. Ja nie prosze nikogo o podjecie decyzji za mnie tylko pytam jak bylo w ich przypadku. I nie praw mi kazan o wychowaniu hahahahahahahaha

Bardzo szybko rosna i odpowiedzialnosc bla bla bla... taaa 20 lat to baaaardzo szybko... p********ie takie. Sama mam niewiele ponad 20 i uwazam ze to jednak kupa czasu dla rodzica sue tak zajmowac :]

Nie mam z kim. Nawet jakbym miała z kim to mam małe szanse na naturalną ciąże. Kiedyś miałam silny instynkt macierzyński, ale potem zeszłam na ziemie i już nie marzę o dziecku, bo po co się niepotrzebnie nakręcać. W sumie to już tak bardzo przywykłam do myśli, że nie będę miała dziecka, że nawet nie wiem czy gdybym jakimś cudem zaszła w ciąże to potrafiłabym się tym cieszyć.

nie chciałam mieć dziecka od zawsze do teraz i niczego nie żałuję mam 46 lat i jest mi dobrze z tym, że nie mam dziecka może gdybym nie miała faceta i kotów, to by mi było gorzej a tak - nie mogę narzekać

Up

Nie macie pojęcia jak niektórzy cierpią właśnie z powodu, że mieli dzieci. Trafiają do szpitala, schorowani i samotni, a dzieci mieszkają w tym samym mieście, czasem dwie ulice dalej i tak niestety często wygląda wdzięczność za poświęcenie i miłość rodzicielską. Żyjemy w tak podłych czasach, że człowiek ma jakąś wartość dla rodziny jak jest z niego pożytek, podzieli się emeryturą, sam się umyje, obrobi. To forum jest przykładem hejtu na rodziców, osoby starsze, chore czy kalekie. Odpowiedź jest prosta, przynajmniej dla mnie

ja mam 34 lata ,od 14 lat mam męża a dzieci nie chcę...nigdy nie chciałam i nic mi się nie odmieniło i wiem,że mi się nie odmieni...na szczęście mąż nie nalega na dziecko...długo przed ślubem uprzedziłam go,że nie chcę dzieci i ma się zastanowić czy chce ze mną być...zgodził się i ani razu nie wspomniał o dziecku...sam już nie chce bo przyzwyczaił się do wygodnego,spokojnego,dostatniego życia...ja nie lubię dzieci,nigdy nie lubiłam ,nie mam też potrzeby żeby mieć dziecko a nie będę rodzić tylko dlatego,że po ślubie tak wypada

Rozumiem cię, bo sama mam 30, mąż 2 lata starszy, nie przepadamy za dziećmi i nie chcemy ich mieć. Kiedyś nie potrafiłam sobie odpowiedzieć chcę czy nie, ale teraz jestem pewna

a my chcemy mieć ale mieć nie będziemy bo lubimy wygodę i spokój hm takie dwa w jednym :-)

Nie chcialam jak mialam 20 lat, nie chcialam jak mialam 30 ani 35 - teraz mam 38 i nadal nie chce - meza poznalam w wieku 26 lat i jestesmy juz tyle lat razem. Wiekszosc znajomych , nawet tych co to mowili ze nie chca - jednak sie zdecydowali - zmienilismy zycie (mieszkamy za granica - daleko poza Europa). Mamy prace - roznie raz lepiej raz gorzej - ale jest ciekawie - z poslkiego (przecietnego !) punktu widzenia zyjemy super (wakacje w egzotycznych miejscach itd.) - w porownaniu z lokalsami zyjemy ok, nic pond stan. Poznaalismy mase ludzi - ktorzy zyja podobnie. Nigdy nie zalowalam a nawet uwazam ze to byla najlepsza decyzja ever - szczerze mowiac to niewiele o tym rozmyslalam - poza momentem jak starzy znajomi sie wykruszali. Nie widze zadnej wartosci w dziciach - uwielbiam swoje zycie, owszem bywa lepiej i gorzej - ale ogolnie jestem zadowolona. Co do szklanki wody - to uwazam to za szczyt egoizmu - na dom starcow (co normalnie tutaj funkcjonuje) place ubezpieczenie i standard jest zajefany. Za meza sie wypowiadac nie bede - ale tyle lat i jeszcze nie przylapalam go zeby pochlipywal w poduszke z tego powodu ;-)

Egzotyczne wakacje to nawet w Polsce nic nadzwyczajnego. Masa ludzi średnio zamożnych podróżuje. Z biurem podróży lub bez, zależy od tego czy zna języki i potrafi samemu ogarnąć hotel i bilety na tanie linie. Tylko nie potrafią żyć oszczędniej, opłacać składek na wyższy standard leczenia i odkładać na starość, bo wiadomo, że wtedy potrzeba więcej. Dzieci mają po to, żeby było komu dokuczać i żyć ich życiem, oraz wnuków, bo w ich własnym już nic ciekawego się nie dzieje. Nie zawsze jest czas i warunki by zajmować się seniorami, można to komuś zlecic za pieniądze

Tu autorka. Pytalam o to bo tak bardzo mnie to teraz dotyczy. Ja nie chce dzieci, maz chce. W glowach naszych rodzin to jakies niewyobrazalne nie miec dzieci. Kazdy zyje wg schematu - slub, dzieci... niewazne czy ich nawet stac na wychowanie. Ja nie lubie schematow, lubie moje beztroskie zycie... byc moze strace przez to meza, ale nie moge ulec i unieszczesliwic nas wszystkich...