Nigdy nie będę mieć dzieci

Witam Jak sobie poradzić psychicznie z myślą, że nigdy nie będzie się miało dzieci? Jakieś rady? Powtarzam sobie, że nie wszyscy muszą je mieć, że może miałabym jakieś chore, niezdolne do samodzielnego życia, że dziecko to też stres- może zachorować i umrzeć - słowem wymyślam sobie różne scenariusze, aby się pocieszyć, ale nic nie działa. Może to nie najlepszy dział, bo tu same matki, ale może znajdzie się osoba w podobnym położeniu. Co zrobić? A zawsze chciałam mieć rodzinę.

A czemu nie będziesz mieć? Nawet jak jesteś bezpłodna to są inne sposoby na macierzyństwo i rodzinę/ Na kafe nie same matki siedzą ;) Ja nie chciałam mieć dzieci i wciąż póki co nie chce. Podejrzewam, że żaden mój argument Ci nie pomoże bo ogólnie większość ludzi albo chce albo nie, to się czuje. A argumenty są tylko po to by zracjonalizować swoje uczucia.

Nie będę z racji wieku, uważam , że jestem już za stara, a i nie mam teraz nikogo. Zanim poznam kogoś może minąć jeszcze rok czy dwa lata albo i trzy. O adopcji kiedyś myślałam, ale kompletnie tego nie czuję.

Dzieci to duży stres,po 3miesiącach byś już żałowała i nie miała na nic czasu.Partner pewnie i tak by cię zostawił po paru latach i dostawałabyś marne alimenty .Wszystko na twojej głowie,jak odchowałabyś dziecko byłabyś stara,pomarszczona i sama bo dziecko założyłoby swoją rodzinę i odwiedzało tylko na święta... Pomogło?

Nie. Tak też sobie tłumaczyłam, że dziecko i tak odejdzie, partner też może odejść - nie pomogło. Serio piszę, nie mogę sobie z tym poradzić. Pogodzić się z tym, że tej rodziny nie będzie. Nie tak to sobie wyobrażałam.

Może zostan wolontariuszką gdzieś? czy w schronisku czy przy dzieciach. Myślę, że Twoje instynkty opiekuńcze znajdą wtedy ujście i będzie Ci lżej. A co do przyszłości - nigdy nie wiemy co będzie. Nawet jak w ciążę nie zajdziesz dużo może się zdarzyć. I dobrego i złego, wiec nie mów "nigdy" bo kto wie. Co do tego własnie - w szpitalu był chłopiec zostawiony przez rodziców, ciężko chory, nikt go nie chciał adoptować, po roku jedna z pielęgniarek została jego opiekunem prawnym. Nikt tego nie planował.

Tylko, że ja chciałabym mieć swoją rodzinę i dzieci. a jako wolontariuszka - tam są obce dzieci. Nie chcę adoptowac, to trzeba czuć. Dla mnie obce dziecko to obce dziecko. Tu nie chodzi o instynkt opiekuńczy ale o rodzinę.

Jak dobrze że ja nie mam takiego instynktu i nigdy nie miałam. Nie wiem co Ci poradzić. ja znowu załamała bym sie jak bym zaszła w ciąże. Ale i tak zdrowie najważniejsze , ciesz sie że chociaz fizycznie zdrowa jesteś, a te myśli o dziecku przejdą Ci pewnie wkrótce. Powodzenia

Żeby coś dostać, trzeba też dać od siebie. Życie to nie koncert życzeń "ja chcę mieć".

A co złego jest w stwierdzeniu, że chcę mieć swoją rodzinę? No chcę, zawsze chciałam. I to nic złego.

11:35 Ocvzywiście że zdrowie jest bardzo ważne, jasne. Chciałabym aby te myśli przeszły. Ale mam je od ponad 10 lat i to dobrych i jakoś nie chcą przejśc.

Ile masz lat?

I 10lat nie byłaś w stanie stworzyć nawet związku i fajnej relacji z mężczyzną?

W relacji byłam w tym czasie, ale nie wyszło. A potem bardzo długo zbierałam się po rozstaniu, a potem co kogos poznawałam, to okazywał się mną nie zainteresowany albo miał żonę. Mam 39 lat, właściwie rocznikowo to 40.

współczuję, też nie mogę mieć dzieci , jestem zniszcxonsa gernmrtycznie przez rodzixców ( kuzyni pierwszego stopnia ) genretyczne udary miałam jużzich 6 , co półroku mam , wiec troche egoisdtyczne siebie zapłodnic by usmiercic dziecko a co do ciebie.... moż invitro ?  możśe surogatka ? albo adopcja ... ja mam o tyle dobrze ze nie mam silnego instynktu macierzynskiego , bo oerganizm sam wie ze tro nie dla mniwe i był czas kiedy nie chciałam dziecka , po ślubie mi siew trovhe odmieniło al\e miesiac temu kolejny udar , mi wybił z głoewy muyśl o ciąży . Mój mąż qwoli bez dzioecka niZ mnie stracić ... wiec jesli nic nie dolega poza bezpłodnoscią xzapytaj o inwitro