Czemu trwam w pracy, której nie lubię i nie robię nic, żeby to zmienić?

Sama nie wiem. Mam prawie 29 lat i w życiu bym się nie spodziewała, że takie coś w tym wieku napiszę. Miało być inaczej, a męczę się. Straciłam życie na studia, z których nic nie mam, bo praca nie związana z nimi. Nie wiem jak wyzwolić w sobie coś co pchnie mnie do zmiany życia. Nie chcę tak jak większość godzić się na to, co jest, bo to denne.

Mam tak samo ale i znacznie wiecej lat. Podejrzewam u siebie wypalenie zawodowe, rzygam juz na te robote i dalej tkwie w tym, bo boje sie cos zmienic.

Ja daję sobie 3 dni i albo coś zmienię albo nie wiem. W każdym razie, nowe CV i plan wyjazdu. Bo jak nie teraz, to kiedy?

Dobrze jest zacząć od sprzątania w domu, potem zmiany wyglądu,a potem reszta. Najgłupsze jest to, że też jestem sama, bo odrzucam wszystkich, którzy chcą być ze mną. Jestem zła na to, bo potem jestem samotna przez to.

Jak byłam nastolatką miałam wielkie plany, które spełzły na niczym po wyjeździe na studia. I w wyniku tego, że słuchałam innych, którzy twierdzili, że mi się nie uda. Tym sposobem jestem gdzie jestem. Spróbuje jeszcze ostatkiem sił i szans uratować to życie w wieku 29 lat.