Nie lubię innych dzieci

Mam syna, ale nie mam cierpliwości do innych dzieci, męczy mnie ich gadanie i nie potrafię się nimi zachwycać łącznie z moja chrześnica. Ktoś tak też ma? Udaje sympatię ale myślę sobie weź dziecko daj mi spokój.

Też tak mam. Czasami rozczule się na jakieś ładne dziecko, ale tylko na chwilę. Ogólnie mam do nich stosunek obojętny.

Normalne. Obce dzieci zawsze drażnią....Swoje mniej lub w ogole.

Czyli większość udaje sympatię do innych dzieci? Ja robie to z grzeczności bardziej lub jak lubię się z ich rodzicami.

To tak jak pierdy własne ci nie przeszkadzają ale obce śmierdzą Hahaha

Moja mama uwielbia wszystkie dzieci i nie rozumie, że ja nie. A ja nie lubię i tyle.

Lubie tylko swoje Innych nie znoszę

Ja nie lubię nawet swoich i to jest dopiero problem.

merenre dziś Ja nie lubię nawet swoich i to jest dopiero problem. x No jest problem, największy dla dzieci, chyba że umiesz to bardzo dobrze maskować.

Nie rozumiem jak można nie lubić własnych dzieci. Przecież są częścią ciebie.

A jamyslalam, ze tylko ja jestem taka dziwna. Ja wręcz nie znosze obcych dzieci . tfu! nawet te z mojej rodziny mnie wnerwiają./

a co to znaczy, że "dzieci są częścią ciebie"? dziecko było częścią mnie póki siedziało w moim brzuchu. teraz jest drugim człowiekiem, i choć kocha się je, to lubić czasem trudno. ja też do dzieci stosunek mam obojętny. a te które narzucają się swoim zachowaniem, płaczem, jękiem, gadulstwem, wrednym zachowaniem, popisywaniem się irytują mnie i muszę się pilnować żeby nie powiedzieć czegoś chamskiego. sorry ale dzieci wyciągają ze mnie najgorsze cechy. w rodzinie mamy samych chłopaków, ma-sa-kra, ich odwiedziny to najazd Hunów. lubię ich na chwilę bo jednak jakaś więź jest, ale kiedy wyjeżdżają czuję ulgę i rozpływam się w ciszy. na szczęście moja córka jest fajniejsza niż jej matka.

Te dzieci Was też na pewno nie lubia;) Dzieci czują ludzi jak psy. Ja jestem fajna i przy mnie wszystkie są super:)

Dzieci są częścią ciebie w tym sensie, że mają połowę twoich genów, a ponad to ty kształtujesz jego charakter, jesteś dla niego wzorem do naśladowania przynajmniej w najmłodszych latach. Jest jakby twoim tworem.

U mnie to tez zależy jak bliskie mi są, ogólnie nie lubię innych dzieci, denerwują mnie ich fochy, wrzaski a szczególnie jak dziecko jest zawziete, ignoruje słowa dorosłych, czy moje dziecko nie czuje sie dobrze w jwgo towarzystwie bo np.zabiera mu zabawki ale np. Mam dobrą koleżankę jej córeczka ma 1,5 i jest mi bliska i ona jedyna oprócz mojego dziecka mnie nie denerwuje.

A ja mam zupełnie na odwrót,35 i nie mam i nigdy nie miałam własnych dzieci,a uwielbiam czyjeś.Niestey brak możliwości,bo nawet ich nie widuję na oczy. Cóż,światem rządzą skrajności...

ja nie lubię przemądrzałych dzieci i takich które wiedzą co powiedzieć, żeby się spodobać w towarzystwie, takie małe cwaniaczki. i i małych rozwydrzeńców, ale to wiadomo