jak ukryć że nadal Ją bardzo kocham.

jak w temacie, jak się ogarnąć i spokojnie rozmawiać z osobą , którą się kocha. Ps. tylko nie trzeba pytać czemu, po co? Poprostu , jeżeli ktoś ma doświadzczenie w tym, to podzielcie się, bardzo proszę.

może z nią nie rozmawiaj, dopóki nie przejdzie

niełatwe ale wykonalne. trzeba sobie w głowie powtarzać JESTEŚ MI OBOJĘTNA

nie ma opcji nie rozmawiać, pracujemy razem, pozatym,czy Jej wina, że coś czuję?

Do 21-04 niby na chwilę pomaga, ale dzisiaj spałem w nocy tylko pół godziny(pracowałem) i śniła mi się, na to nie mam wpływu.

a ona ma kogoś? a ty?

do 21-43 to inny temat, nadszedł czas odpuścić sobie, mężczyzna powienien być mężczyzną, jeśli kobieta dała do zrozumienia, że nie, to trzeba to uszanować i nie chodzi o to, żeby coś udowodnić , itd, poprostu nic na siłę, nie można się narzucać, bo to nieprzyjemnie dla tej drugiej osoby, a to , że coś czuję , to mój problem, tylko , jak być twardym, jak zachować spokój , kiedy rozmawiamy, naprawdę , chcę zachować się jak mężczyzna powinien w mojej sytuacji.

a byliscie kiedys razem? nie ukrywaj.. moze kiedys przejdzie. nie wiadomo ile nam wszystkim zycia zostalo

Do 21-55 nie chodzi o to , że chcę coś udowodnić, poprostu wydaje się, że to nieprzyjemnie dla drugiej osoby. Nie chcę poprostu głupich sytuacji, z kolei czemu myślisz , że nie warto ukrywać? Nie byliśmy razem.

Może spróbuj umawiać się z innymi dziewczynami? Jak to mówią klin, klinem… Oczywiście nie musisz się pakować w żaden związek, chodzi raczej o to, żeby spędzić czas jakoś ciekawie z inną osobą, która oderwie Cię od myśli o tamtej. A to kino, a to jakiś napój, pogaduchy. Może jakaś internetowa znajomość? Coś co zaangażuje uwagę… No i przy okazji można poznać ciekawych ludzi. A co do niej - spróbuj zracjonalizować swoje myślenie o niej. Ja też kocham się w kimś i za każdym razem, kiedy wracam do tej osoby myślami zbyt mocno, próbuję sobie przypomnieć sytuacje, w których rozminęła się z moimi wyobrażeniami, np. proponując mi spotkanie, które nigdy się nie odbyło. Gdyby ktoś "dał mi kosza" pewnie myślałabym o tym… To jakoś pomaga zobaczyć tę osobę w świetle nieco innym niż "ta wymarzona".

do 22-11 wszystko ma swój początek i koniec. Przyszło uczucie, być może pierwszy raz w życiu, takie prawdziwe, tylko za późno , no niestety. Niby wszystko rozumiem o czym piszesz, ale w życiu inaczaj , to wygląda. Zobaczymy i dziękuję za dyskusję.

No tak, w praktyce trudniej… Ale co zrobić, praktyka czyni mistrza, w zapominaniu również :(

U mnie 5 lat minęło, zanim zdecydowałam się spotkać z kimkolwiek po stracie faceta, którego bardzo kochałam… Ale miał w tym swój udział, bo podtrzymywał nasz kontakt i bliskość, nie potrafił lub nie chciał mi jasno powiedzieć "nic z tego nie będzie", odciąć się… i przez 5 lat żyłam nadzieją. Teraz żałuję, bo to był czas, który mogłam spędzić z dużo fajniejszymi ludźmi, a i może teraz byłabym weselsza i miałabym mniej problemów natury emocjonalnej.

Mnie też zależało, ale rok temu trochę utarłam mu i nosa i ego. :) A zresztą, moja znajoma nadal przeżywa ich rozstanie...

Też chciałabym wiedzieć, jak rozmawiać z osobą, w której jestem zakochana ;) na razie unikam, bo nie chcę, żeby wiedział. Tylko Ty nie masz wyjścia, musisz rozmawiać. Musisz się wtedy zachować zimną krew... wiem, że to trudne, bo serce wali i można coś głupiego zrobić. Jak ja bym musiała rozmawiać, to nastawiłabym się na pracę, że coś trzeba załatwić i w ogóle w pracy nie myślałabym o nim. Takie aktorstwo. Praca: koniec myślenia, na sucho. Odcinam się. Bądź silny. Skup się. Na zadaniach. Nie ma innej możliwości.

Zazdroszczę ;> Też żałuję, że mu nosa nie utarałam… Chociaż - jak tak myślę - kiedyś chyba nieświadomie to zrobiłam. Zaproponował spotkanie w walentynki i przygotował dla mnie jakąś niespodzianę, o której nie miałam pojęcia… Nie chciało mi się wychodzić i odpisałam mu w ten sam dzień, że przepraszam, ale dzisiaj nie dam rady :P

Cześć autorze : ) Jestem w takiej sytuacji jak Ty. Widzimy się w pracy, rozmawiamy, ukrywam to co jeszcze gdzieś tam na dnie się tli.. Najtrudniejszy jest dla mnie kontakt wzrokowy. Kiedy patrzy mi w oczy ..czuje ze sie w nich zatracam . Czuje i wiem że to była i jest miłość życia, niestety spotkaliśmy się za późno. Czuje jeszcze czasem jakiś taki żal, to są trudne tematy do przetrawienia dla samego siebie , no ale innego wyjścia nie ma. Jestem chyba na ostatnim odcinku i chce odejść z pracy, chce całkowicie zapomnieć. Z pozoru jest ok, kolezenskie relacje ale gdzieś tam w środku ... nie mogę oszukiwać samej siebie. To nie zdrowe. On również gra w tym teatrze, jest bardzo pomocny , daje sprzeczne sygnały a zaraz potem staje się chłodny, obojętny. Nie mam już siły by w tym uczestniczyć.

do autora: w pracy skupiaj się na pracy. plotki spowodowane flirtami z pracy zrujnują twoją opinię i nie wygrzebiesz się z tego. dlaczego nie poszukasz kogoś spoza pracy? życie polega na przemyślanych wyborach, które nie zakłócają relacji w pracy. praca to praca, a sprawy uczuciowe, to zupełnie inna bajka.

DO 09-56 Fajnie piszesz-miłość życia. Widzę że nie jestem sam, bardzo dziękuję za taki wpis, czytam i dokładnie czuję to samo o czym piszesz.