Brak powodzenia w przeszłości a mizoginia (mizoandria)

Zastanawia mnie, jak bardzo brak powodzenia w przeszłości wpływa na mizoginię/ mizoandrię. Co czuję kobieta, która całe życie była gruba i jako gruba znalazła JEDYNEGO w życiu adoratora, który ją poślubił. Zaślubiny nie zamykają oczu na innych i na reakcje innych względem siebie (chroniczny brak głasków). Czy to jedno "ziarno", które się ślepej kurze trafiło uwolni ją od dyskomfortu świadomości, że nie jest ponętna dla przeciętnego przedstawiciela płci przeciwnej? Co czuje mężczyzna, który z racji poniżej przeciętnego wyglądu w liceum zbierał same kosze a dopiero blisko 40. mając już Porsche oraz ustabilizowaną sytuację finansową oraz prestiżową posadę chirurga poślubił koleżankę z roku? Interesują mnie dwa warianty: gdy brak powodzenia się utrzymuje całe życie (przykład grubej kobiety) i gdy przekuwa się w powodzenie ale z innych względów (przykład niezbyt ładnego faceta, który został bogatym i cenionym chirurgiem).