Syndrom ćmy

Pewne osoby nie mogą wytrzymać bez męczenia siebie wewnątrz, rozdzielana na kawałki psychiki. Pociąga je to, co bolesne, wspomnienia, te niedobre, są pożywką dla ich dalszej egzystencji. To, co świetliste, zostaje zanegowane już na wstępie. Natura przyjemności diametralnie ulega dekonformacji.

ciekawe, napisz coś więcej

To jak z przygryzaniem zęba, który boli. Nie wiem, moze wtedy czuje sie, ze sie żyje.

w bpd jest silna potrzeba balansowania na granicy życia i śmierci po to żeby poczuć życie wszystkimi porami. to jest jakby mózg miał inne limity wytrzymałości na ból, dlatego szuka się mocnych stymulantów.

to samo z nieudanymi relacjami

A przyszlo Ci do glowy, ze sa ludzie, dla ktorych kontakt z przeszloscia ma istotne znaczenie dla terazniejszosci, chwilowy, czasem tylko godzinny, a czasem nawet kilkutygodniowy? Ze sluzy to czemus wiecej, ze nie ma w tym zadnej patologii, a zwykla potrzeba uporzadkowia czegos lub swoistego rodzaju 'check-in', 'pit-stop'? Tendencja by doszukiwac sie patologii i zla jest uzasadniona, ale chyba zdrowiej jest przyjac, ze potencjal mamy po rowno wszyscy. Wiec luz.