Czterdziestka

mnie przerosła :(

Czemu

czyli jesteś przerośnięta czterdziestka :) do tego pewnie z nadwagą :)

a moze to on,ktorego przeroslo miec 40.lat ? wymięka po tej 40-tce ? hihi.

Nie mam pojęcia, ale nigdy wcześniej nie miałam takiego poczucia jakby moje życie osiągnęło krytyczny punt wznoszenia i zaczęło opadać. to mnie przeraża bo ja ani nie wyglądam na 40 ani się nią nie czuję. Uświadomiłam sobie, że w zasadzie już większe pół życia mam za sobą. To straszne bo zdaje się jeszcze nie tak dawno, gdy pomyślałam o czterdziestoletnich ludziach to myślałam że to staruchy a tu ani się nie obejrzałam a sama jestem w tym miejscu życia.

To się zwie względnoscią w wartościach bezwzględnych zmiana jest niezauważalną, trochę tak jak z tymi blondynkami na plaży co uważały że słonko bliżej niż Radom bo je wszak widać, a Radomia nie :-D

No to przygotowuj się do pięćdziesiątki a tymczasem żyj pełnią życia bo teraz czas będzie szybciej zapierniczał:D

Dziwny to czas. Bardziej się podobam 20latkom niż mężowi. Makijaż nakładam ledwie widoczny a za młodu szpachla. Wszystko wydaje mi się daremne, płytkie i żałosne. Chyba mam depresję :(

O ja też świeża 40 stka. Na dodatek stara panna : D Czyli mogę juz być bezkarnie skwaszona i złośliwa.

Te gnuśne i gorzkie omijam wielkim łukiem ale te radosne :-) kuszą mnie bardziej niż ich córeczki :-D :-D :-D

Nie ma to jak jad świeżych czterdziestek :) Polecam się (tylko werbalnie) jakby ktoś był masochistą....

Myślicie, że mozemy się już zapuscic fizycznie i intelektualnie?

no możesz, a kto ci broni? :D

Mangusta ze smakiem chrupie jadowite mamby czarne :-D co za sprytny zwierzaczek :-) uczcie się jak jad neutralizować :-D

Tak się tylko pytam.

Nie chodzi o zgorzknienie mentalne a filozofię miałkości egzystencji jako takiej i przemijanie, ale do kogo ja tu rozmawiam. Koniec.

Chodzi ci o to, że i tak wszyscy umrzemy?

kurcze a ja ubostwiam moj 40letni wiek nigdy nie czulam sie tak dobrze... wspolczuje wam :( moze jakąś depresje złapałyście?

A jesteś sama?

nie,z księdzem :P

Typowy kryzys wieku średniego. Też to przechodze i do tego wszelkie inne możliwe kryzysy plus wypalenie zawodowe. Mnie potrzeba gruntownej zmiany: otoczenia, pracy i poukładania na nowo w głowie priorytetów życiowych. Nie pomaga w tym niestety świadomość, że do końca żywota bliżej mi niż dalej. Z czwóreczką z przodu już się zaprzyjaźniłam, teraz biorę za łeb inne demony w mojej głowie. Powodzenia.

a moze to on,ktorego przeroslo miec 40.lat ? wymięka po tej 40-tce ? hihi. x lecz się

Coś w tym jest - mnie dopadło w 42. Jakoś tak czujesz, że życie ucieka, a Ty robisz co musisz, a nie co chcesz. Nawet jakiejś drastycznej zmiany w wyglądzie nie odczuwasz, ale psychicznie tak. Chciałabym rzucić wszystko i zająć się czymś co lubię, delektować się życiem, a nie zapierniczać codziennie za biurko i tracić czas na klepanie w klawiaturę, żeby obie potem za to móc pojechać na weekend, tydzień,czy dwa - gdzie tu proporcja??? się pytam

"większe pół" x I wszystko jasne:P

8'27,z czego niby się leczyć? hmm (na marginesie-z pierwszego postu wcale nie wynika autor czy (-ka) ).

To widzę, że nie jestem sama, bo też mnie to dopadło. Kiedys o tym czytałam, a teraz sama to mam. Dziwne uczucie.

Podobne do tego, jakie czuje nastolatek o krok od dorosłości - tak myślę

A ja miałem coś takiego ok 35 urodzin. Doszedłem do wniosku że życie jest właśnie miałkie, sprowadza się do zarabiania pieniędzy i płacenia rachunków. Zmieniłem się, zacząłem robić to co naprawdę wydaje mi się ważne i to co mi sprawia przyjemność i .......zostałem uznany za niedojrzalego człowieka. Ot taki paradoks.

A co takiego robiłeś, że uznano Cię za niedojrzalego?

40 lat minęło jak jeden dzień i lepsze pół życia za mną