Jechalam pociagiem i nagle cos sie wydarzylo

Stalam w przejsciu przy drzwiach, bylo duzo ludzi, ja zmeczona po pracy chcialam przytrzymac sie barierki. Ale niefortunnie wlozylam reke do kieszeni obcego facet ;-( Zanim ja sie zorientowalam o co chodzi, facet zaczal krzyczec zlodziejka. Ja czerowna, ludzie zaczeli sie odsuwac. Wysiadlam na nastepnym przystanku.....czy mam rozdwojenie jazni?

tak mi sie wydawało te oczy ten uśmiech pkp we Wrocku w styczniu to bylo

Ale co ma rozdwojenie jaźni, z pomyłkowym ruchem dłoni?

On aodjeżdzała ta pierwsza a on wodzil za nią wzrokiem jego oczy mówiły hej to ja nie poznajesz mnie zaczekaj nie odjeżdzaj tym pociągiem zaczekaj ja tez za chwilę jade pociągiem . jego oczy wołały za nią zaczekaj pojedzmy jednym pociągiem. przez życie też moja miła ty moja z naszej bylej pracy

Pomylkowe ruchy dloni to podswiadmosc

ona jechala z wrocławia na północ własnie weszła do pociagu i nieprzytomnie spojrzała przez szybkę a ktos sie usmiechał. smiały sie jego oczy. ona oprzytomniała to jest przecież on. jak on na nią patrzył w styczniu tego roku jego oczy mówiły zaczekaj wsiadaj w mój pociąg który za chwile przyjedzie. ona odjechała i jeszcze nie wiedziała czy to przeznaczenie czy zbieg okolicznosci. on chciał ... ona chciała... oni chcieli...

on patrzył na nią jak wtedy kilka lat wczesniej w pracy

Tym razem sie nie udalo, ja wysiadlam, a on pojechal dalej. Teraz pozostal niesmak i niekonczace sie opowiesci w mojej glowie ;-(

Ona odjechała a on został na peronie. Dosłownie tak było.

Ona z Wrocka jechała do domu na pólnoc. A on stał na tym peronie metr przed jej oknem pociągu i gapił sie na nią swymi maslanymi oczami.

Ona siedziała zamyślona w pociągu i chwilkę przed odjazdem popatrzyła w okno. Patrzyła na niego, ale jeszcze nie zidentyfikowała kto to jest. Ona patrzy i widzi że jakiś chłopak się na nią gapi i gapi. Nie poznała jego twarzy ale poznała jego oczy jego spojrzenie i jego uśmiech troche nieśmiały jakby nieprzytomny, zamroczony i te maślane oczy , które się na nią gapiły jak na siódmy cud świata. Ona poznała te oczy i ten jego uśmiech takie same jak pierwszy czy drugi raz przez kilka sekund spojrzeli na siebie w pracy. W żadnym filmie nie było nigdy takich spojrzeń a im obojgu przytrafiło sie w życiu. On aw końcu na tym peronie zobaczyła te same jego oczy. Tak samo na nią patrzył i był radosny, bo ją zobaczył. To on ją rozpoznał pierwszy w tym pociągu. On stał na peronie i czekał na pociąg. A ona siedział w pociągu i czekała na odjazd. Za parę sekund pociąg odjechał a ona myślała o tym, który stał na peronie. O jego oczach takich spragnionych jej czy miłości w ogóle. Był taki rozanielony, że ją zobaczył. Ona nadal nie była do końca pewna czy to był on. Zajechała do domu myślała o tym PKP i nadal nie była pewna czy to on na tym PKP stał. Chciała się odezwać do niego przez net i zapytać go czy to był on, ale nie odezwała się, bo nie była pewna czy to on. Dziś ona żałuje, że pod koniec stycznia tego roku sie nie odezwała do niego.

http://f.kafeteria.pl/temat/f1/historia-budowlanej-milosci-p_6774718

http://f.kafeteria.pl/temat/f1/historia-milosci-na-budowie-2011-i-2012-r-p_6774725