Życie z obcą rodziną.

Straciłam rodziców. Pomógł mi wtedy bardzo szef mojej mamy. Przygarnął mnie i się zaopiekował. Jestem mu za to wdzięczna. Mieszkam z nim, studiuję jeszcze. Moim problemem jest fakt, że on ma syna. Jest on starszy ode mnie o 21 lat, ma żonę i dwójkę dzieci. Chłopca i dziewczynkę. Dzieci bardzo mnie lubią, ale jego syn mam wrażenie, że nie bardzo. Generalnie źle się czuję podczas ich uroczystości rodzinnych. Po prostu czuję się obco i niepotrzebnie.

Dlaczego nie przeczytałaś odpowiedzi z poprzedniego wątku.Tam Ci napisałam co możesz zrobić by przestać się tak czuć.

Przede wszystkim bardzo wspolczuje straty rodzicow. . Co do sytuacji wiadomo ,ze bedziesz czula sie obco ,ale staraj sie byc wdzieczna ,syn albo taki ma charakter albo jest zazdrosny- nie przejmuj sie tym ,ciesz sie tym ze ktos sie Toba zaopiekowal ,a w przyszlosci jak juz skonczysz studia i ustawisz sie w zyciu -odwdziecz sie tej rodzinie :)

Bardzo się cieszę, że ktoś wyciągnął do mnie rękę. Zostałam sama, to się stało tak nagle. Nie miałam kompletnie nikogo, a on skontaktował się ze mną i mi pomógł. Nie wiem co by było ze mną gdyby nie on. Naprawdę mam z nim dobry kontakt, jego wnuki bardzo mnie lubią i jak przyjeżdżają do nas to chętnie się ze mną bawią. Jego syn jest bardzo do mnie zdystansowany i chłodny, a jego żona to spoko babka, ale też mam z nią taki sobie kontakt. Przypuszczam, że przez syna.

Pisałam Ci w poprzednim wątku żebyś dała mu od czasu do czasu dupci w podzięce. Zobaczysz jaki będzie szczęśliwy.

A co na to jego żona?Pomyślałaś jak ona może się czuć?Pozwoliła Ci mieszkać pod wspólnym dachem?Nie wstyd Ci że wykorzystujesz finansowo obcego człowieka ? Idź do psychologa potem szukaj przyjaciół w swoim wieku i zarabiaj na siebie.Co on powiedział o Tonie?Że kim ty jesteś dla niego? A może to twój ojciec i teraz leczy wyrzuty sumienia,że miał romans?

Jego żona nie żyje, nie znałam jej nigdy. Mieszkamy sami. Mamy dwa pieski. Nie jest mi z tym dobrze, ale to nie jest też tak, że ja nie daję nic od siebie. Jak to mój ojciec? To niedorzeczne.

Nie obawiałaś się zamieszkać pod jednym dachem z właściwie obcym dla Ciebie mężczyzną?

Po pierwsze nie był to ktoś tak zupełnie obcy. On był szefem mojej mamy więc sądziłam, że mogę mu zaufać. Po drugie znalazłam się w takiej sytuacji, straciłam rodziców, a on mi naprawdę pomógł z tym wszystkim, wszystko pozałatwiać. Później bardzo nie chciałam być sama, nie miałam nikogo. Byłam załamana tą sytuacją, a on po prostu przy mnie był. Miałam z kim porozmawiać, przytulić się.

Najgorzej jest w przypadku uroczystości rodzinnych. Wtedy czuję się po prostu obco, niepotrzebnie. Tak na codzień, jak jesteśmy sami to nie czuję się źle.

ej a może faktycznie on jest twoim ojcem? może miał romans z twoją mamą i dlatego teraz się tak poczuwa?

autorko przyznam że nie rozumiem,piszesz "przytulić" co to znaczy? czy Ty żyłaś /żyjesz z tym mężczyzną jak kobieta z facetem czy sa to relacje na poziomie ojczym -pasierbica?

Ja nie bardzo rozumiem co jest zdrożnego w przytulaniu się? Zwłaszcza w sytuacji, która mnie spotkała i gdy potrzebowałam bliskości.

Może ten syn tego faceta co Cię przygarnął . Podejrzewa Cię o romans z jego ojcem???

Romans? Ja mam 22 lata, jego syn jest ode mnie starszy o 21 lat, ma 43, a on ma lat 76.

mozesz sie odwdzieczyc i zajac nim jak bedzie potrzebowal pomocy w codziennej opiece :) swoje lata ma wiec pewnie niedlugo tak bedzie

To naprawdę nie jest tak, że ja tylko bym brała i od siebie kompletnie nic. On cały czas pracuje, jest aktywny zawodowo. Sprawny, bardzo zadbany i atrakcyjny jak na jego wiek. Ja pomagam mu we wszystkim w domu, właściwie to można powiedzieć, że całkiem się zajmuję domem. On bywa całe dnie w pracy. Weekendy ma wolne. Do tego mamy dwa pieski, którymi też trzeba się zająć. Opiekujemy się sobą na wzajem i jesteśmy blisko ze sobą.

Co to znaczy, że jesteście blisko ze sobą?

To mimo wszystko nie jest normalne. Ja rozumiem na początku ale jesteś dorosła i jak już stanęłąś na nogach to idz na swoje(akademik/stancja) chyba pracujesz lub masz stypendium, bo z czego żyjesz. Syn pewnie rozkminia że po śmieci ojca będziesz chciała chapnąć co nieco z majątku wykorzystując wcześniej kobiece wdzięki(zapisy testamentu). Idz na swoje nie jesteś dzieckiem i nie żeruj na dziadku.

Ja na prawdę nie jestem nastanawiona na pieniądze i korzyści materialne. Poza tym mam swój dom rodzinny, na razie nie pracuję, jak skończę studia to mam pracować u niego. Mogłabym zamieszkać u siebie, ale boję się samotności.

Boję się być sama w domu w nocy...

to wynajmij będziesz mieć stały dochód - tak bardziej przyszłościowo bo trudno samemu mieszkać w domu szczególnie, że przypomina bliskich

Albo sprzedaj ten dom i kup mniejszy.albo kawalerkę i żyj za zaoszczędzone pieniądze. Albo wynajmij ten a sama zamieszkaj z koleżankami.

Myślałam o tym, ale mam obiekcje przed wynajęciem komuś obcemu. To mój dom. Mam swój majątek także jakieś zabezpieczenie mam, możliwość podjęcia pracy również. Tutaj bardziej chodzi o sprawy emocjonalne. Nie chcę być sama, boję się samotności, boję się spać sama.

Nie mam wcale koleżanek. Z tymi z podstawówki i liceum nie mam już żadnego kontaktu, a z tymi ze studiów nie zadaję się prywatnie. Tylko taki typowo uczelniany kontakt.

to jest marne prowo! znowu sie komus nudzi :-(

Autorko czy Ty z nim śpisz?