totalna apatia... totalny zanik celów

W zeszłym roku skończyłam 30 lat.. niby to nie jest bardzo dużo, ale wypadałoby już wiedzieć gdzie się wogóle jest. A ja odwróciłam się za siebie i zobaczyłam że moje cele jakie podejmowałam, " przyjaciół" których naprawde miałam mnostwo, studia jakie skończyłam (prawnicze ) związki jakie miałam ( 2) to wszystko to była bzdura, nieprawda, stanowi doświadczenie które nie uczy tylko dobija... wiem jedno dobrze, że teraz zaczełam być tego świadoma a nie za 20 lat... Miałam dość poważny wypadek(szłam po chodniku i wjechał we mnie debil motocyklem) w ten sposób byłam " czystą kartą" nie pamiętałam jak mam na imie, co to jest w ogóle imie, nie chodziłam.... no w skrócie było ze mną brdzo bardzo źle To było 7 lat temu... Paiętam byłam wtedy wszędobylską i bardzo szczęśliwą 23 letnią dziewczyną... no i wtedy buch wypadek, trepanacja czaszki, śpiączka - zdaniem lekarzy prawie 0 szanse na przeżycie. A ja zafundowałam im niespodzianke i przeżyłam. Co prawda przez pierwsze pół roku uczyłam się na nowo chodzić mówić ... no i jakoś nikogo obok mnie nie było, komórka która cały dzień dzwoniła nagle zamilkła, życie po wypadku zaczęło wyglądać totalnie inaczej... przez blisko 5 lat starałam się uczyć, ćwiczyć, rehabilitować. Kupiłam sobie mieszkanie psa - Goldena Retrivira. Nie pracuje- bo jestm stale niezdolna do pracy... tak czuje, że żyje tylko dla tego psa... napisałam tu wszystko(choć dla mnie to jest namiastka) bo chciałam zapytać co ja wogóle mam robić w żciu( przed wypadkiem ****ardzo kochałam)... a może jest ktoś chociaż w to wątpie kto ma podobnie . daje swój mail aaagakoko@interia.pl