chcę tylko napisać że matkom należy się bezwzględny szacunek

Jestem w pierwszej ciąży bardzo upragnionej ale jak widzę jak to jest naprawdę ile to trosk, wylanych łez, martwienia się o dziecko, trudu o bólu ( i nie mówię tu o porodowym) to wiem ze to nie jest na moje nerwy. Leżę aktualnie w szpitalu i odchodzę od zmysłów, płacze, mój mąż osiwiał, to jest największe wyzwanie życia i teraz doceniam każdą matkę bo kazda zapewne jest osobną chodzącą historią z wieloma trudnymi przejściami i wylanymi w poduszkę łzami. Musiałam to tutaj napisać bo nie mam z kim pogadać gdyż moi rodzice chodzą i plączą a ja nie chce ich martwić że tez się boje o mężu już nawet wspomne bo mi go tak żal ze robię dobrą minę do zlej gry.

A ta dalej prova produkuje...

Otóż nie. Nie każdy ma w pakiecie zyebane geny i chorobę psychiczną jaka ewidentnie toczy całą twoją rodzinę i męża na dokładkę - ale podobno nieszczęścia chodzą parami.

Jak można tak odpisać. Jaka choroba psychiczna? Nie wiesz co mi jest i nie znasz mnie. Oby Tobie się to nie przytrafilo bo nie każdy jest w stanie to znieść.

W ktorym tc jestes?

31

No to masz prawo panikowac. Gdybys byla w pierwszym trymestrze to co innego. Trzymam mocno kcuki zeby wszystko bylo ok. Ja jestem dopiero w 11 tc i mam nadzieje ze wszystko bedzie w porzadku. Przesylam duzo pozytywnej energii!!!!

Dziękuję. Najgorsze jest to jesli nie mamy na coś wpływu i nie możemy w żaden sposób pomoc dziecku

Dacie radę, bądź silna i myśl pozytywnie dziecko czerpie z ciebie także humory i nastroje.

To prawda. Bezsilnosc jest najgorsza :( Musi byc dobrze!!!

U mnie też niedobrze, a to dopiero 19tc:-( od dwuch jestem unieruchomiona:-(

To co jest wtedy w glowie przyszłej matki to tylko jeden bóg wie. Nikomu nie życzę