Niesmialy wrazliwiec

Dobry wieczór, wieczor dobry! Moja sytuacja ma się następująco: poznałam super gościa - inteligentny, oczytany, wrazliwy, nieśmiały - głowa w ziemię i "udajemy ze mnie nie widzimy"; patrzenie katem oka, czasem nawet subtelny usmiech - to standard. Przedstawił mi go mój dobry kolega, który sam jest z nim w relacji kolezenskiej. Wyszło nieoficjalnie na jaw, że wpadł mi w oko i prawdopodobnie informacja ta do niego dotarła. Zaczął do mnie pisać, ale na razie cisza od paru dni - sądzę nawet, że w moim to interesie aby zainicjować pierwsze spotkanie "w cztery oczy", bo na tak duży krok gość się nie odważy. Teraz kiedy już względnie znacie sytuacje, czas na parę pytań: 1. Uważacie, że powinnam wziąć sprawę we własne ręce? Czy roztropniej czekać, aż sam "rozwinie skrzydła" i uzna, że to odpowiedni moment? Czy może takim mezczyznom trzeba jednak pomoc? ;) No i co z zasadą "gonienia króliczka" - czyżby ten typ się wyłamywał? 2. Czy sądzicie, że związek nieśmiałego, wrażliwego introwertyka z otwartą ekstrawertyczką ma rację bytu? Wiadomo, że nie ma jednego schematu, ale może ktoś był w podobnej sytuacji i może się wypowiedzieć jak wygląda "życie w symbiozie" dwóch tak skrajnych charakterów - czy przeciwieństwa rzeczywiście się przyciągają/dopełniają? ;) 3. Może na koniec jakieś rady, jak otworzyć i zachęcić do siebie takiego mężczyznę, który mimo teoretycznie pewnego gruntu co do mojej osoby, wciąż ma obawy, że to zepsuje, ALE nie będąc przy tym zbyt dosadnym - coś subtelnego :) Mam nadzieje, ze mimo późnej pory napisałam wszystko w miarę zrozumiale. Z góry dziękuję wszystkim za odpowiedzi!