Rozwod porazka nie radze sobie

Witajcie. Jestem na etapie rozwodu. Wczesniej kilka lat separacji, nie chcialam tego. Uwazam, ze to porazka zycia i nie ma nowego zycia po rozwodzie. Czy sa jeszcze osoby, ktore czujs podobnie. Nie jestem tu po to by robic z siebie cierpietnice. Ale mnie tak boli ta sytuacja, ze nie moge ruszyc z miejsca. ...

Hej, ja jestem na etapie separacji od niedawna, ale coraz bardziej myślę ze skończy się tak jak u Ciebie. Tez nie wyobrażam sobie na to chwile nowego życia,chociaż odnoszę jakieś tam sukcesy wcale mnie to nie cieszy i myślę tylko o wiadomo czym. Wszyscy i tak we mnie chyba juz zwątpili no i ja zaczynam wątpić czy walka z życiem ma dalszy sens..

Z życiem wcale nie trzeba walczyć. Życiem można sobie płynąć. Z prądem... A płynie się bardzo fajnie bez obciążenia ;)

ja jestem na etapie załatwiania separacji ( dopiero zaczynam ) . Maz jest alkoholikiem. Bardzo się tego wszystkiego boje. :( a najgorsze jest to, ze nadal kocham meza. Maz "tylko" pije , nie ma zadnych awantur, bicia itd. Zachowuje się jak normalny maz tylko ma problem z piciem. Mam nadzieje , ze otzrezwieje w końcu.

Separacją go będziesz trzeźwić? Masz pomysły..., masz....

Wyszlo jak wyszlo. Zdecydowal o rozwodzie. Zeby dac mu rozwod, odpisalam na pozew bez orzekania o winie. Ze nas juz nic nie laczy i nie kochamy sie. Z mojej strony jest inaczej. Ale to nic nie zmieni...

Ty niue jesteś ZbytWrażliwa, tylko ZbytGłupia! Ale teraz to już sama to wiesz.

Mozesz jeszcze walczyc i powiedziec prawde na rozprawie. Nic straconego.

Niech zgadnę - to twój pierwszy facet w życiu? rozwód to nie koniec życia, a początek nowego życia, na które dajesz sobie szansę. Parę lat separacji to dość, żeby zdać sobie sprawę, że nic z tego nie będzie. jak mówi piosenka kocha się raz, potem drugi i trzeci...

Nie, nie pierwszy. Przed mezem bylam w kilku zwiazkach, jeden 2 - letni. Aczkolwiek straty i rozpad takich zwiazkoo nawet nie porownuje do malzenstwa...

Ciężka sprawa...

moze to dla innych szansa na lepsze zycie. Kwestia charakteru i podejscia. Ale smuto mi stwierdzic, ze malojest ludzi, ktorzy mysla podobnie jak ja. To jest przeciez poza, bo potem juz nic nie jest takie samo

Witam jestem w trakcie rozwodu( ja złożyłam pozew) mąż nie nie kocha i mówi o tym otwarcie , uwaza ze sama na to pracowałam , ( siedzialam w domu z dwójką małych dzieci , zajmowalam sie domem i podwórkkiem- koszenie trawy itp.) mąż w wolnej chwili zajmowal sie swoim hobby , malo pomagal przy dzieciach uważał że teraz jest mój czas na wychowanie jego będzie za parę lat... proponowalam mężowi terapię ale on  nie chce, u nas jest bardziej o finanse ,on nie rozumie ze dzieci kosztuja , uwaza ze ja go oradam na kase. Kocham go ale nie wiem czy moge coś jeszcze zrobic skoro powiedział ,,nie,, biore wine na siebie i cierpię , nie wiem jak sobie z tym poradzić ?

1 godzinę temu, Gość Nowa ja napisał:

Witam jestem w trakcie rozwodu( ja złożyłam pozew) mąż nie nie kocha i mówi o tym otwarcie , uwaza ze sama na to pracowałam , ( siedzialam w domu z dwójką małych dzieci , zajmowalam sie domem i podwórkkiem- koszenie trawy itp.) mąż w wolnej chwili zajmowal sie swoim hobby , malo pomagal przy dzieciach uważał że teraz jest mój czas na wychowanie jego będzie za parę lat... proponowalam mężowi terapię ale on  nie chce, u nas jest bardziej o finanse ,on nie rozumie ze dzieci kosztuja , uwaza ze ja go oradam na kase. Kocham go ale nie wiem czy moge coś jeszcze zrobic skoro powiedział ,,nie,, biore wine na siebie i cierpię , nie wiem jak sobie z tym poradzić ?

Twój mąż to świnia i tyle. Obarcza Cię winą a gdzie on był w tym czasie? Jest żałosny, założę się że jest ktoś inny a Ciebie wpędza w poczucie winy.  Nie daj się kobieto, bo skoro mu taki układ nie pasował to mógł albo nie starać się o kolejne dziecko albo otwarcie Ci powiedzieć żebyś poszła do pracy a sam przejąć część obowiązków nad dziećmi. Nie zrobił tego, czemu? To są tylko wymówki. Gdybyś pracowała to by Ci powiedział, że za mało się dziećmi zajmowałaś i sobie zapracowałaś na brak miłości. Nie widzisz tego?

Czy ze mną jest cos nie tak bo juz nie wiem...jestem mężatką od 11 lat mamy dwoje mych dzieci w wieku przedszkolnym ,złożyłam pozew o rozwód choc teraz tego żalujee bardzo mnie boli myśl że zostanę sama  , nie mam rodziny , teściów ,żadnej pomocy jestem tylko z nim on jest moim życiem boje się, ze sobie nie poradzę gdy on odejdzie ( złożyłam pozew w złości i żalu , miałam juz dość sluchania ,ze jestem nie udolna, ze mnie nie kocha wszystko robię źle chodź bym sobie flaki wyparowała to slyszalam ze jestem brudas i syfiara i ze jak wyremontuje sobie mieszkanie to on złoży pozew jeszcze mieszkamy razem ( domek jednorodzinny)bo stwierdził ze wyprowadzi się jak wyrontuje sobie mieszkanie w blokach które odziedziczył po ojcu. Boje sie że sobie nie poradzę w codziennością , juz nie wiem czy tak będzie czy on po prostu juz nakładl mi to do głowy, powiedział ze zobaczę co straciłam , wiem że nie bedzie łatwo bo wielu meskich zadan tym bardziej nieszkajac w domku nie potrafie zrobic. Plakalam ,Porsilam męża zebysmy dali sobie jeszcze szanse ale on nie chcę, traktuje mnie oschle , nie rozmawia ze mną  nie spie po nocach , nie mogę sobie z tym poradzić , nie wyobrażam sobie zycia bez niego nie wiem czy to strach przed zyciem, a nie znam innego zycia bo od zawsze byl tylko on, czy miłość...