Dziwna relacja

Poznałam faceta, który na początku bardzo mnie zauroczyl. Niestety jest jedno ale...nasza komunikacja jest tragiczna. Kiedy wypowiem sie na temat ktory on poruszy zostaję albo poprawiona, bo to nie tak, nawet jesli fakty sa inne albo jego reakcja jest na nie, bo on ma inaczej. Stresuje się ze spotkania na spotkania coraz bardziej, że znów mnie pouczy i zaczynam sie zamykać, a on sie dziwi że mało mówię. Czasami w ogóle nie chce mi się z nim rozmawiać, kiedy wychodzi, ze coś o czym mu powiedziałam zostało zapomniane, jakies podstawowe fakty o mnie. Ktos wie o co w tym chodzi?

ktoś coś?

po co sie meczyc? taka relacja to tylko strata czasu

Facet ma cię gdzieś i w dodatku zarozumiały, daj sobie z nim spokój ... " tej mąki chleba nie bedzie"

No racja, raz mu dałam mu do zrozumienia, ze chyba mówimy innym językiem i to nie ma wiekszego sensu, to i tak sie nie zrazil. Chciałam dac jeszcze szanse. Takie dziwne przyciaganie i odpychanie, najgorsze, ze on chyba ma mnie w du, bo nawet nie pamietał, z ktorego jestem rocznika. To po co w takim razie proponuje spotkania.

To normalne, wy kobiety macie coś z głowami, wszystko interpretujecie na opak, dlatego Cię poprawia, liczy że zmądrzejesz, intencje może mieć dobre :-)

Własnie, ma mnie gdzies. :o

...a tak naprawdę dobrze że zwróciłaś na to uwagę, bo większość kobiet zastanawia się nad tym dopiero po ślubie, gdy jest już za późno :-D

Mnie sie nie spieszy do zmarnowania życia złymi wyborami miłosnymi :- P