Tak sie zastanawiam czy ja sie zakochałam ?

skąd u mnie takie zachowanie ? nigdy nie byłam sklonna do poświęcen, wrażliwa jestem i bylam,owszem ,ale nie aż tak. Jakiś czas temu poznałam chłopaka. Przy nim czuje sie inaczej niż przy innych ludziach,jestem radosna,szybciej bije mi serce - dosłownie.Nie mogę się doczekać kiedy odezwie się do mnie czy nawet wstawi 'głupie' zdjęcie lub nic nie znaczący post na tablicę fejsbukową. Od pierwszej chwili poczułam jakiś luz, swobodę, że mogę mu coś powiedziec czego innej osobie bym nie powiedziała. Mam wrazenie ze dostrzeglam ile mam w sobie blokad, wobec innych zachowuje sie jakos tak sztywno,chociaż zawsze myslalam ze jestem sobą...a tu się okazuje ze potrafie inaczej,lepiej. Wszystko mocno przeżywam. Chce dla niego jak najlepiej i on nawet o tym nie wie, że po cichaczu, przez innych daję mu to czego potrzebuje,zycze mu jak najlepiej i wszystko przeżywam razem z nim.Jak dowiedzialam sie o chorobie myslalam ze mi serce wyskoczy, plakalam caly tydzien, bylam przepracowana, nie mialam sily ale wiedzialam ze kazda sekunda sie liczy.Przekopalam caly internet, pokupowalam rozne ksiazki, zafundowalam mu leczenie, organizowalam zbiórki.. Z jego sukcesów jestem szczerze szczesliwa, nie oczekuje rewanzu. Za to jak pojawi sie inna chocby tylko kolezanka to jestem taka zazdrosna, ze sie za to ganie.Czesto o nim mysle. Tak jak nigdy nie chcialam zwiazku tak teraz mysle ze wytrzymalabym z nim cale zycie i to z przyjemnoscia a nie z obowiazku