Jestem tak zmęczona moimi (nie moimi?) myślami, że aż boli mnie głowa.

Serio, ficzynie boli mnie głowa od tego. Mam takie wredne, natrętne myśli o pewnej rzeczy, której nigdy bym nie zrobiła i nie mogę się ich pozbyć. Nawet zajęcie się czymś nic nie daje, nie mogę się skupić na filmie, książce, muzyce, bo moje myśli ciągle krążą wokół jednej rzeczy. Jestem tym tak zmęczona. Najgorsze jest to, że ja już się pogodziłam z tym, że już nie będzie tak jak dawniej. Że to już zostanie na zawsze. Bo tak jest zawsze, natręty z czasem słabną i jak mam wrażenie, że całkiem minęły, to wtedy w to miejsce pojawiają się nowe, często te stare wracają i tak w kółko. Jak przez jakiś czas jest dobrze, to wiem, że zaraz przyp*erdoli się coś nowego. I tak jest. Mam 23 lata, a jestem jak stara baba, siłą zmuszam się, żeby wstać z łóżka, najchętniej bym przeleżała cały dzień. Chodzę spać o 21, budzę się o 7-8 niewyspana, bo w nocy budzę się kilka razy przez koszmary związane z moimi natrętami. Czasami udaje mi się to zepchnąć w podświadomość, ale wystarczy chwila, żeby to wróciło i wszysko się pie*doli od nowa. Miałam już tyle natrętów, ale mam wrażenie, że te co mam teraz są najgorsze, w sumie za każdym razem jak pojawiają się nowe mam takie wrażenie. Budzę się z myślą "ku*wa, znowu kolejny z*ebany dzień" i tak wygląda każdy dzień, walka ze swoimi myślami, ze sobą, udawany uśmiech, nieumiejętne ignorowanie myśli, czytanie poradników, które i tak nic nie dają. Proste czynności takie jak np. ogarnięcie się po wstani, które kiedyś zajmowały mi 20 minut zajmują mi 2h. Cholera jasna, wiem że to brzmi jakbym była jakaś swirnięta, ale to wszystko prawda, to co piszę. Po prostu chciałam się wypisać. Jak ktoś odpisze to miło, jak nie to trudno. Z góry dzięki za wszelkie życzliwe odpowiedzi.