Ponabijajmy się razem!

Wynajęłam sobie praktycznie za darmo mieszkanie. Jedyne co muszę robić to dbać o to mieszkanie, robić zakupy spożywcze, chemia gospodarcza i przygotowywać posiłki. Normalnie interes życia. :D W każdym razie skupmy się na właścicielu. Facet ma 48 lat, jego pierwsza żona odeszła od niego do byłego męża czy tam partnera, nie pamiętam. Rozwiedli się. Druga żona zmarła i to w dodatku będąc w ciąży (to akurat śmieszne nie było). Ponad to zdiagnozowano u niego jakiegoś guza, coś takiego i miał operacje, która zakończyła się sukcesem. Gość jest jakimś tam dyrektorem banku, cały czas pracuje, całe dnie spędza w pracy i prawie go nie ma w domu. Co jest akurat dobre bo mam spokój. Natomiast on sam jest strasznie spięty i denerwujący, nie może wyluzować, wiecznie kamienna twarz, nigdy się nie uśmiechnie, ciągle nie zadowolony, ciągle coś mu przeszkadza, albo mu się nie podoba, ciągle się na kimś wyżywa. Chodzące nieszczęście po prostu. :o Serio jak wraca do mieszkania to zamykam się w pokoju i już nie wychodzę. Czasem ma jakiś dobry dzień, ale nawet nie widać po nim tego. Ciągle chodzi styrany, z podkrążonymi oczami i pomarszczonym czołem. Generalnie to nabijam się z jego postaci. :D

Jakiś naiwniak z niego z tego co tu piszesz.

Jeszcze Wam powiem coś śmiesznego. Raz jego matka zrobiła najazd na chatę! Strasznie denerwująca baba. :o W dodatku cały czas się kłócili. Co za ludzie. Nawet im moja obecność nie przeszkadzała żeby takie cyrki odwalić.

Nie poukładało mu się w życiu, a Ty się śmiejesz. Zastanów się nad sobą.