Przez sentymentalizm nie umiem być szczęśliwa

Uważam, że wszystko co najlepsze w życiu już się zdarzyło i teraz pozostaje mi tylko wspominać. Nawet konkretna pora roku, pogoda przypomina mi o przeszłości. Od czasu śmierc***ewnej bliskiej mi osoby mijają 3 lata, a ja od tamtego czasu nie mam żadnych miłych wspomnień. Zajmuję się domem, dzieckiem, pracuję, uczę się, ale nie czuję tego wewnętrznego spokoju jaki czułam 3 lata temu. Mój związek się sypie, praktycznie niedługo się rozstaniemy. Chciałabym jakoś odnaleźć szczęście, zacząć gromadzić miłe wspomnienia, poczuć znowu ten spokój i radość z każdej chwili. Jak mam zacząć znowu żyć?

Mam to samo i nie sądzę aby był sposób na to aby żyć jak dawniej. A jeżeli jest to raczej będzie on samooszukiwaniem się. No ale trzeba pchać ten gówniany wózek dalej, bo przecież się nie zabiję. Może to, że nie chcę się jeszcze zabić tylko chcę jeszcze trochę pożyć jest jakimś tam punktem naprowadzającym na to że coś w tym życiu jeszcze jest co mnie tu trzyma. Co prawda ochłapy, ale zawsze coś. Nawet jeżeli są to tylko jakieś wspomnienia czy ulubiona muzyka to są one częścią mojej tożsamości.