Juz nie wiem gdzie szukać pomocy

Witam, mam 18 lat. Od 5 lat choruje na zaburzenia odżywiania lecz z przerwa. Zaczęło sie od anoreksji potem było dobrze teraz oś 1,5 roku bulimia albo raczej anireksja bulimiczna. Byłam u psychiatry przepisał mi Seronil, od dwóch tygodni żadnej poprawy. Potem psycholog. Okazało sie, ze we wszystko wpędziła mnie mama mówiąc mi, ze wstydzi sie mnie pokazać znajomym dlatego ze byłam grubsza, ze nikt nie lubi grubasów, do dzisiaj obwinia mnie o to, ze byłam wpadka(urodziła mnie jak miała 18 lat, moj tata miał 16..), nigdy mnie nie pochwaliła, nie powiedziała, ze mnie kocha. Mieszkam sama z nia. Od 9 miesięcy mam chłopaka, którego bardzo kocham i dla niego chce sie zmienić. Niedawno mu o tym powiedziałam. Nie potrafię normalnie funkcjonować. Cale moje mysli skupiają sie na tym co zjem i kiedy to zwymiotuje. Potrafię siedzieć cały dzień w domu i na okrągło jeść i rzygac. Mama obwinia mnie o moja chorobe, a Sama była alkoholiczka jak byłam malutka. Jak wyjdę do ludzi to jest lepiej, ale cały czas te same mysli. Nie mam ochoty wychodzić z domu, uczyć sie, chodzić do szkoły, zaniedbuje przyjaciol, chce zerwac z moim chłopakiem, zeby sie nie męczył, bo zasługuje na normalna dziewczynę