Coś optymistycznego

Muszę podzielić się tą historią choć jest nie moja. Otóż moja koleżanka z pracy, może trochę starsza pojechała rok temu na szkolenie z jakiś tabelek, rachunków itp. Ale co tam szkolenie. Na szkoleniu poznała mężczyznę, który od jej powrotu przez cały czas pojawiał się u nas w pracy, odbierał ją po pracy, czasami pojawiał się na 15 minut żeby wypić z nią kawę i takie tam ogromnie słodkie rzeczy. To nieprawdopodobne ale spijali sobie miód z dzióbków cały rok. Już niektórzy zapowiadali rychłe zerwanie, bo to zbyt piękne żeby było prawdziwe, żeby stary facet i nie najmłodsza kobieta zakochali się tak od pierwszego wejrzenia i układało im się jak małolatom . A tu niespodzianka dziś dostałam zaproszenie na ślub i wesele. Tak oni planują normalne wielkie wesele - no może niestandardowe bo ma się odbyć w leśniczówce i na luzie , ale wielkie ognisko, pieczenie barana i takie tam rozrywki, będą. A najbardziej optymistyczne jest to , że się znaleźli , ba nawet się okazało że przez ostatnie 20 lat mieszkali na jednym osiedlu, nigdy wcześniej na siebie nie wpadli, dopiero musieli jechać 400 km na jakieś szkolenie, żeby w końcu się spotkać. To taka fajna historia , że nie traćcie nadziei , może jednak gdzieś, a może nawet bardzo blisko jest osoba, która podobnie jak wy nie spotkała jeszcze tej drugiej osoby , z którą chętnie spędziłaby życie, a, i nie ma znaczenia ile macie lat. Moja koleżanka i jej narzeczony mają razem prawie 100 lat. :). Fajnie co ?

Pięknie! dziękuję Ci za ten wpis. Pozdrawiam :-)

Zajefajnie :D historia mojego brata i jego żony z która piastuje ową funkcję od ponad 15 lat jest podobna - oni byli młodsi ;) udanej zabawy