Czy to anoreksja? Jak mamy jej pomóc?

Hej wszystkim , pisze to razem z moją przyjaciółką. Mamy problem od kilku miesięcy z Kasią. Chodzimy do liceum i jesteśmy zgraną paczką składająca się z 5 osób. Tylko że od kilku miesięcy nasza przyjaciółka zaczęła się odchudzać. Muszę przyznać że na początku nie wyglądała korzystanie 63kg / 154cm. Myśleliśmy że spoko fajna zmiana , ale ona od jakiegoś czasu mimo że waży 47 kg już , ciągle mówi o odchudzaniu i ciągle jest GRUBA!. Jest blada , ma zawroty głowy i widzę że jej odżywanie nie jest zdrowe jeśli wgl coś je. Jej mama należy do takich że powie "nic nie zrobię jest prawie dorosła , jej życie" Kasia sama stwierdziła że ma gdzieś jej dietę i nawet nie zauważyła że schudła. W szkole nic nie je a gdy idziemy na pizze , lody , kebaba mówi że nie jest głodna , boli ją brzuch albo ma wizytę u dentysty. Pije ciągle wodę poprostu litrami. Mówiłem jej już że chyba ma niedowagę i musi trochę przystopować bo to może mieć złe skutki. Ona uważa że schudnie do 45 i będzie idealnie. Mimo że na początku miała schudnąć tylko do 50kg. Co robić , jak działać ? Do niej nic nie dociera , widzę jak się izoluje , męczy sama z sobą. Nie chcę jej robić problemów , a rodzice a właściwie tylko mama mają to gdzieś. Pomocy!

Trzeba jej włożyć rurkę do gardła i wtłaczać pokarm jak kaczce

Psycholog psycholog psycholog..

45 kg przy 154 cm jest OK, ale warto przekonać koleżankę aby nie odchudzała się głodówką i nie zaniżała celu cały czas, bo jeśli wpadnie w anoreksję będzie chciała i 30 kg ważyć! Powinna teraz w zdrowy sposób kontrolować wagę a nie odchudzać się dalej. Spróbujcie jej uświadomić, że chude osoby też jedzą lody i może sobie od czasu do czasu na to pozwolić jesli na co dzień nie będzie się objadać fast foodem. A jak będzie jadła w miarę zdrowo i regularnie poprawi kondycję i na pewno nie przytyje bo ustabilizuje przemianę materii. Ale też nie namawiajcie jej usilnie na pizzę itp. Lepiej powiedzieć np. "słuchaj są tam też świetne sałatki albo smoothie" . Gdy byłam nastolatką też się odchudzałam, teraz mam 32 lata i ten sam rozmiar S bez wielkich wyrzeczeń, pamiętajcie trzeba jej przemówić że to możliwe bez niszczenia organizmu. I to jest właśnie dobry moment- osiągnęła swój cel , ale zadbać musi o siebie nie tylko pod kątem wymarzonych cyfr na wadze. Sukces to być szczupłym i zdrowym w dobrej kondycji. Życzę powodzenia.

niestety sami mozecie duzo nie zdzialac. anoreksja to naprawde powazna choroba i czasem waga nie ma znaczenia. ja dopiero po konsultacji psychologa i psychiatry zaczelam sobie radzic! polecam jesli jestescie z trojmiasta  piotra sowinskiego z rumii , bardzo dobry wyrozumialy lekarz

To mile , ze chcecie pomoc kolezance ale mysle , ze to co ona potrzebuje przekracza Wasze mozliwosci. Proponuje wyslac ja do lekarza lub psychologa. I to jak najszybciej. Jedyne czego mozecie sprobowac to zaczac sie zachwycac osobami przy kosci. Moze to podziala o ile kolezanka nadal ma kontrole nad tym co robi. I oczywiscie nie skupiac sie na jej odzywianiu , i odchudzaniu , nie robic z tego tematu , nie stawiac tego w centrum.

Anoreksja to bardzo ciężka sprawa, jedyną opcją jest pomoc psychologa. Anoreksja to choroba, której nie uda się wyleczyć samemu. Trzeba skorzystać z pomocy specjalistów. Ja bardzo polecam gabinet PRO-EGO, w którym pracują naprawdę świetni specjaliści. 

U nas w Chorzowie jest gabinet gdzie można wejść całą rodziną na sesję. Podczas takiej wizyty omawia się wszystkim jak radzić sobie z bulimią czy uzależnieniami etc. Jest to o tyle fajna sprawa, że rodzina po wyjściu z gabinetu jest douczona w czym problem i może wspierać chorą osobę w walce z jej słabościami/chorobami, a nie utrudniać.

tu Wam daję namiar na ten gabinet - https://jjpsycholog.pl/

Pozdrawiam i życzę powodzenia

Psycholog  nic innego nie pomoże. Nie wiem jak sprawa wygląda z anoreksją, ale jak jest któraś z Mińska Mazowieckiego to bardzo dobrym ośrodkiem jest Centrum Psychologiczne Sens. Swietni specjaliści, zawsze można umówić się na konsuktacje a potem wybrać odpowiednią terapię.