Zachwycenie Juliusz Słowacki

Bo mój Stworzyciel znalazł na ziemi I napadł w nocy ogniami złotemi... Bo Pan,mówiący w objawieniu:Jestem, Napadł mię w ogniach z trzaskiem i szelestem. Przetoż się, Panie,wiecznie upokorzę Pomną na ono płomieniste łoże. Gy Pan nade mną stał w ognia oponach, Gdybym był jak ptaszek w Pana mego szponach, Gdy stał nade mną jak ogień straszliwy, Kiedym się w strachu sądził już nieżywy- Dlaczegoż bym się,o Panie,zapierał, Żem drżał i cały z przestrachu umierał... Dlaczegoż bym się miał zapierać strachu, Żem drżał jak listek w Pana mego gmachu? Takiej bojaźni bym nie doznał,Panie, Choćbym się dostał pod mieczów ścinanie. Choćbym czył w sobie to, co ludzie święci, Tak bym nie stracił wiedzy i pamięci. Przywalon byłem twej lekkości skałą, Serce jak ptaszek zlękniony latało. Światłem zalały się moje alkierze, A jam był porwan jako lekkie pierze. I przez wiatr lekki, i przez szelest święty Byłem pochwycon, a z łoża nie zdjęty.