wiersz 2

ciekawy jest przylądek wszelakiej nadziei tu namiętności świecą jak miedziane wazy czyste tu się unoszą opary namiętności miłość ubrana w krótki płaszcz drżący z niecierpliwości z kolanami pod brodą w kącie oczy - latarnie wysyła w mrok oczy - płoną zazdrość taniec szybkich palców na szybie śniegu miękkość grabiona zachłannie spalanie oddechu - wykorzystywanie ułamków przestrzeni wiatr - obejmujący wszystko wiążący rozsypane elementy świata doskonałe istnienie gdzie czekam zwinięta w kłębek - na cios