Wiecznie chorujący mąż, mam dość

Jestem psychicznie wykończona z powodu mojego męża a dokładniej z powodu jego ciągłego złego samopoczucia. Mąż na 35 lat. Choruje na nadciśnienie, często zdarzają się migreny. Ponadto ma nadwagę i częste problemy żołądkowe. Najgorsze, że to straszny nerwus. Niemal codziennie na coś narzeka, to na ból głowy, ból brzucha, zmęczenie itd. Oczywiście ja mam wokół niego skakać i najlepiej nie sprzeciwiać się, bo jemu się wtedy pogarsza. On w ogóle nie chce o siebie zadbać. O jakiejkolwiek aktywności fizycznej, chociażby spacerze, nie ma mowy bo małżonkowi się nie chce. Gdy mu mówię, że mam dość ciągłych narzekań i podaję rozwiązania (powtarzając za lekarzami) to on mi zarzuca, że myślę tylko o sobie, że mi się nie chce dbać o niego. Niejeden wyjazd lub wyjście zostało schrzanione bo ,,on się znów źle poczuł". O nocnym jęczeniu z bólu i tym samym zarwanych nocach nie ma co wspominać. Czasami zastanawiam się czy te dolegliwości to nie jest efekt ciągłego wmawiania sobie złego samopoczucia. Oczywiście wyrozumiałość i współczucia działają tylko w jedną stronę. Gdy mnie coś raz na jakiś czas zaboli to lepiej bym milczała, bo mogę się nasłuchać ironicznych uwag. W jego domu rodzinnym mamusia zawsze skakała wokół niego lub tatusia, gdy ich coś zabolało. U nich wieczne narzekanie na zdrowie i robienie wokół tego szumu to tradycja. Żadne z nich nigdy nie doświadczyło naprawdę ciężkiej choroby. Ich problemy wynikają z siedzącego trybu życia i fatalnych nawyków żywieniowych. On nie jest małym chorowitym dzieckiem, schorowanym seniorem lub kaleką. To wszystko ma na własne życzenie i temu da się zapobiegać. Ale czym są oczywiste oczywistości wobec chorych (dosłownie) wzorców z domu? Mąż nie jest zły, jest nam razem dobrze ale gdy odzywa się w nim ,,chorowity synuś mamusi" dla mnie oznacza to piekło. Czasami sama nie wiem czy on naprawdę cierpi czy po prostu jemu się tak wydaje.

odeślij do mamusi z powrotem. Jak wydobrzeje, sama zdecydujesz czy nadal chcesz żyć z hipochondrykiem

Hipochondryk. W tym wieku to czlowiek sie jeszcze powinien dobrze czuc i byc w pelni sil a jak ciagle narzeka to jest to dziwne